Vanochtend vroeg stonden we op. Lekker vroeg zo op vakantie. Na de zonsondergang van gisteren wilden we ook de zonsopkomst zien in Monument Valley. Dus dat betekent vroeg eruit. En omdat we tegen de tijdgrens aanzitten, gaat vandaag sowieso de klok een uur vooruit, want t.o.v. Arizona is het in Utah een uurtje later. Maakt niet uit, het was vroeg. Omdat er op de camping douches waren maakten we daar eerst gebruik van en konden we heerlijk douchen.

Toen we uit de douche kwamen deed de zon al moeite om de boel aan te lichten en dan is het frappant om te zien hoe snel de zon opkomt. En als die dan opkomt levert dat weer een schitterend kleurenspel op de rotsen van Monument Valley. Ook hiervoor geldt, kijk maar weer naar de foto’s, die laten dit het beste beschrijven.

Na het ontbijt bezochten we nog het museum over de Navajo’s. Daar leerden we dat de Navajo’s een grote rol hebben gespeeld tijdens de 2^e Wereldoorlog. Doordat hun taal zo uniek was werden zij ingezet voor het coderen van al het militair radioverkeer. De vijand kon dit echt niet ontcijferen en door aan de ‘zendende’ en ‘ontvangende’ kant Navajo’s in te zetten als codeurs en vertalers daarvan kon alle communicatie veilig plaatsvinden.

Dan is het tijd om verder te reizen en door een afwisselend landschap, met iedere keer weer mooie panorama’s rijden we richting het noorden. Zo’n 30 mijl onder Moab, vinden we een mooie kleine camping, Whistlesand, waar we rond een uur of een aankomen en ons zelf registreren, iets dat we nog kennen van onze reis vorig jaar in Canada. Envelop invullen, geld erin doen en in een afgesloten paal gooien. Later zien we de camp host, een vriendelijke man, met wie ik een praatje maak.

Na de lunch maken we een kleine wandeling over een Nature Trail, vlak achter de camping. In een foldertje worden alle speciale planten en struiken toegelicht die we onderweg tegenkomen. Het is heerlijk rustig en na verloop van tijd hebben we een mooi uitzicht op o.a. de camping en de rotsen die weer mooi gekleurd zijn. Daarna zitten we lekker in het zonnetje te lezen en de route voor de komende dagen te bepalen. Na het avondeten is het weer tijd om fikkie te stoken en bij het vuur drinken we onze koffie, met boven ons een ongelooflijke sterrenhemel. Want het is hier wel aardedonker. Dat was weer een mooie dag.

Bekijk ook de andere foto’s van deze achtste dag !