Deze morgen was het weer standard programma: vroeg opstaan en ontbijten en even na 8 uur vertrekken van de camping. Wel leuk als je ’s morgens wakker wordt en naar het toiletgebouw loopt, dat de hertjes gewoon rustig over de camping lopen. We vervolgden onze reis naar het westen via een ontzettend afwisselende route over eerst Highway 24 en later werd het nog mooier op HW 12. We stopten diverse keren onderweg om van de mooie vergezichten te genieten. En dat we ver konden kijken bleek wel uit de hoogte waarop we op een gegeven moment reden, 9000 feet ofwel 2.700 m, echt hoog dus.

Rond een uurtje of twaalf bereikten we de omgeving van onze camping, Ruby’s Inn Campground. Net daarvoor lag de werkelijke Inn en dat leek volgens ons toch wel een beetje op Valkenburg. Busladingen vol toeristen die door de winkel liepen, op zoek naar hele mooie souvenirs. Wij konden ze niet vinden. En het brood hier was ook aanmerkelijk duurder (2x) dan we gewend zijn, maar ja daarvoor zit je wel bij een van de drukbezochtste parken van de VS. We checkten snel in bij de camping, keken even naar onze plek en gingen daarna direct het Bryce Canyon National Park in. Omdat alle bezienswaardigheden aan de linkerkant liggen reden we eerst naar het einde van het park. Daar stapten we uit en keken we uit op de bijzondere vormen in de rotsen, de Hoodoos, zoals ze hier genoemd werden, alsof het allemaal mannetjes/vrouwtjes zijn die naast elkaar staan. De foto’s laten het weer beter zien, dan ik kan beschrijven.

Vanaf het einde van het park reden we weer terug en bij iedere parkeerplaats stapten we uit om te genieten van de uitzichten. Ongelooflijk wat een vooral rode kleuren zijn hier weer te zien. We genieten weer met volle teugen van dit mooie park. In de loop van de middag keren we terug naar de camping om even te wassen. Er is een supergrote wasserette met 20 wasmachines en 10 drogers dus dat gaat goed en vooral snel. Dan is alles weer fris voor de komende periode.

Nadat de was opgeborgen was, pakten we de boel weer in, om het nogmaals het park in te rijden, nu met ondergaande zon. En het moet gezegd, de kleuren zijn weer mooi en geven weer een andere kijk op het park. Bij Sunset Viewpoint was het een drukte van jewelste, gelukkig nog wel een plekje voor de camper, want met die 25 feet, ofwel 7,5 meter lang en 3,0 m breed heb je wel een aardig plekje nodig. We lopen naar de rand, waar zoals overal een hek staat en genieten van het uitzicht met de ondergaande zon. Hier worden weer vele foto’s gemaakt van de hoodoos. Daarna keren we terug naar de camping, waar we bij de invallende duisternis eten.

Het online zetten van de foto’s en de verhalen is een lastige, want het internet van de camping klapt er steeds uit. Ik doe mijn best om zoveel mogelijk online te krijgen, maar dat gaat niet makkelijk nu. De afgelopen dagen hadden we sowieso geen internet, vandaar dat er even radiostilte was. Met het steeds wegvallen van het internet nu, wordt het er ook niet makkelijker op.

Kijk ook naar alle foto’s van deze 11^e dag in Bryce Canyon.

Vanochtend weer op tijd eruit en na het douchen en ontbijten rijden we om 8:10 uur van de Devils Garden Campground in Arches National Park weg. Eerst rijden we weer door het hele park naar de uitgang en dan vervolgen we onze weg op brede doorgaande routes, naar het westen. Arches was het meest oostelijke punt van onze reis. Na de snelweg nemen we weg 24 richting Fruita, de centrale plaats in Capitol Reef National Park. We rijden via een schitterende route door de meest bizarre landschappen. Een film over Mars of Planet of the Apes kan hier zo opgenomen zijn, zo leeg en zo apart ziet het er onderweg uit.

We bereiken we rond 12 uur Fruita, waar we gelijk doorrijden naar de camping in het park. Gelukkig voor ons zijn er nog een paar plekken vrij en we kiezen de eerste de beste, met uiteraard weer een picknick tafel, BBQ en vuurring. We schrijven onszelf in en bij het dumpstation legen we de vuilwatertanks en vullen we het schone water aan. Nu was het daar rustig, morgenochtend misschien niet. Hierna verlaten we met de camper weer de camping en rijden we het park in. Onderweg stoppen we diverse keren om te genieten van al het natuurschoon. Wat een rode rotsen en een hoge bergen, gewoon ongelooflijk.

Aan het einde van de weg kunnen we met de camper niet verder, maken nog een paar mooie foto’s en keren om, terug naar de camping. We parkeren daar de camper op onze plek en lopen daarna naar het bezoekerscentrum, op papier 1 mijl. Al lopend door de hitte van de woestijn lijkt de weg ons wel wat langer, maar niet gezeurd, hier hebben we zelf voor gekozen. Wanneer we het bezoekerscentrum bereiken, kijken we binnen naar een film die meer uitlegt over het ontstaan van het park en de eerste pioniers die hier pas na 1850 kwamen in Fruita. Zoals Fruita al in de naam heeft, groeien hier allerlei fruitbomen. Daar leefde men van in deze streek. Nu is er geen permanente bewoning meer, er zijn wel diverse overblijfselen, zoals een school, een smederij en Giffort huis, waar we op de terugweg een heerlijke pie kopen, voor vanavond bij de koffie.

Na de film lopen we weer terug van het bezoekerscentrum naar de camper. Onderweg zien we nog meerdere herten, die ook over de camping schijnen te lopen, net als wilde fazanten. Omdat het heerlijk weer is en we in de schaduw van de bomen buiten kunnen zitten, leest Marit wat en werk ik het verslag bij, zodat ik dat met de foto’s online kan zetten, zodra we internet hebben. Al met al weer een mooie dag tijdens onze reis door het westen van de VS.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Omdat we vandaag weer veel op het programma hebben staan, zijn we weer vroeg opgestaan en na het ontbijt reden we voor 8:30 uur van onze mooie plek weg, richting Moab. Daar deden we eerst nog even boodschappen, tanken en natuurlijk hout kopen voor het vuur ’s avonds.

Rond 10:30 uur reden we naar de ingang van Arches National Park. Na het tonen van de parkpas kregen we een kaart en krant van het park en daarna stopten we eerst bij het mooie bezoekerscentrum. Daar keken we naar een film over het ontstaan van alle natuurlijke bogen (Arches). Een proces van miljoenen jaren en wat nog steeds doorgaat. Na ook een kopje koffie gedronken te hebben, waren we er helemaal klaar voor. We reden de berg op het park in. Het was bij de ingang ontzettend druk, gelukkig konden we bij iedere stop die we maakten gewoon de camper parkeren.

En de stops loonden zeker de moeite. Het voert te ver om alle stops te noemen, de foto’s spreken voor zich, een paar kan ik niet nalaten te noemen. Een bijzondere stop vormde zoals wij ze noemden de 3 Scheveningse vrouwtjes, heten hier 3 Gossips. Een andere was Balanced Rock, ongelooflijk dat zo’n steenmassa gewoon bovenop blijft liggen.

We reden daarna door naar de ‘Windows Section’. Eerst liepen we, in een zonnetje en een temperatuur van meer dan 35 C naar ‘Double Arch’, zoals de naam het al zegt een dubbele boog van rotsen. Aan de andere kant van het parkeerterrein lagen de North en South Window. Daar liep een trail omheen, die we gelopen hebben om een goed beeld te krijgen van de immense afmetingen. Het mooie is ook, dat je op dat stuk ook veel minder mensen tegenkomt. De meesten kiezen daar niet voor.

Bij de camper teruggekomen drinken we vooral veel, want we zitten gewoon in de woestijn, met hoge temperaturen en veel vochtverlies door het wandelen. Met een vers broodje erbij kunnen we er weer tegen aan. We stappen weer in en rijden door naar de parkeerplaats voor Delicate Arch. Via een pad dat aardig klimt komen we bij een uitzichtpunt, waar we een goed zicht hebben op deze Delicate Arch.

Hierna rijden we door naar onze camping midden in het park. Gelukkig heb ik hier al in Nederland een plek gereserveerd, want de camping is helemaal vol. We hebben een schitterende plek met mooi uitzicht op de rotsen. We parkeren de camper bij onze plek waar onze naam ‘Van’ aan het plaatje hangt en doen eerst snel een klein wasje. Met deze warmte en zon, zal dat wel snel droog zijn. Daarna drinken en lezen we nog wat.

Rond 17 uur, wanneer de temperatuur iets aangenamer is, trekken we voor de laatste keer onze bergschoenen aan en lopen via de camping naar de Devils Garden Trailhead. Daar lopen we nog naar diverse Arches, we zijn er nu toch. Eerst staan de Pine Tree Arch en de Tunnel Arch op het programma. Dat wordt afgesloten met de meest bekende van heel Utah en het Arches National Park: Landscape Arch. Helaas is het licht niet zo mooi, met de wolken voor de zon, indrukwekkend is het zeker om deze boog te zien. Omdat het al donker begint te worden, lopen we terug naar de camper. Na ruim een half uur lopen komen we daar aan. De was is zo goed als droog en onze kelen ook, dus tijd voor een heerlijk koud biertje met een stukje vers brood met brie.

Omdat het zo lekker weer is, besluiten we niet te koken in de camper, maar het vuur alvast aan te steken en worstjes te grillen boven het vuur. Daarna nog een kop koffie bij het vuur en sluiten we deze mooie dag af met een blik op de sterrenhemel.

Kijk ook naar de andere foto’s van deze dag in Arches.

Vanochtend vroeg stonden we op. Lekker vroeg zo op vakantie. Na de zonsondergang van gisteren wilden we ook de zonsopkomst zien in Monument Valley. Dus dat betekent vroeg eruit. En omdat we tegen de tijdgrens aanzitten, gaat vandaag sowieso de klok een uur vooruit, want t.o.v. Arizona is het in Utah een uurtje later. Maakt niet uit, het was vroeg. Omdat er op de camping douches waren maakten we daar eerst gebruik van en konden we heerlijk douchen.

Toen we uit de douche kwamen deed de zon al moeite om de boel aan te lichten en dan is het frappant om te zien hoe snel de zon opkomt. En als die dan opkomt levert dat weer een schitterend kleurenspel op de rotsen van Monument Valley. Ook hiervoor geldt, kijk maar weer naar de foto’s, die laten dit het beste beschrijven.

Na het ontbijt bezochten we nog het museum over de Navajo’s. Daar leerden we dat de Navajo’s een grote rol hebben gespeeld tijdens de 2^e Wereldoorlog. Doordat hun taal zo uniek was werden zij ingezet voor het coderen van al het militair radioverkeer. De vijand kon dit echt niet ontcijferen en door aan de ‘zendende’ en ‘ontvangende’ kant Navajo’s in te zetten als codeurs en vertalers daarvan kon alle communicatie veilig plaatsvinden.

Dan is het tijd om verder te reizen en door een afwisselend landschap, met iedere keer weer mooie panorama’s rijden we richting het noorden. Zo’n 30 mijl onder Moab, vinden we een mooie kleine camping, Whistlesand, waar we rond een uur of een aankomen en ons zelf registreren, iets dat we nog kennen van onze reis vorig jaar in Canada. Envelop invullen, geld erin doen en in een afgesloten paal gooien. Later zien we de camp host, een vriendelijke man, met wie ik een praatje maak.

Na de lunch maken we een kleine wandeling over een Nature Trail, vlak achter de camping. In een foldertje worden alle speciale planten en struiken toegelicht die we onderweg tegenkomen. Het is heerlijk rustig en na verloop van tijd hebben we een mooi uitzicht op o.a. de camping en de rotsen die weer mooi gekleurd zijn. Daarna zitten we lekker in het zonnetje te lezen en de route voor de komende dagen te bepalen. Na het avondeten is het weer tijd om fikkie te stoken en bij het vuur drinken we onze koffie, met boven ons een ongelooflijke sterrenhemel. Want het is hier wel aardedonker. Dat was weer een mooie dag.

Bekijk ook de andere foto’s van deze achtste dag !

Vanochtend weer vroeg opgestaan want we willen optimaal kunnen genieten van deze reis. Dus om 7:00 uur ging de wekker en na het ontbijt reden we rond 8:30 uur weg van de mooie camping. Gisteren had ik geïnformeerd of de Lower Antelope Canyon vandaag open was, en kreeg ik een mailtje dat dit helaas niet het geval was, vanwege de hevige neerslag van de afgelopen dagen en het onderlopen van de canyon. Dus hadden we ons daar helaas op ingesteld. Alleen, toen we er langs reden zagen we al wel een lange rij staan bij de Upper Antelope Canyon. Dus sloten we maar aan in de rij. Het was wel duidelijk dat we niet gelijk aan de beurt zouden zijn en dat klopte ook. Nadat we eerst een toegangspas van de Navajo indianen hadden gekocht, parkeerden we de camper en liepen we naar het reisbureau voor de tour. Reisbureau was een groot woord, het was een plastic tafel met daarachter twee plastic stoelen, waarop twee native, indiaanse Amerikanen zaten. We kochten een kaartje voor de tour van 13:00 uur. Omdat het net 9:30 uur was, dronken we in de camper koffie, vermaakten ons een beetje met series kijken op onze telefoons/laptop, lunchten we voor onze tour en stapten we om 13:00 uur in de jeep richting de Canyon.

De tocht met de truck gaat door de rivierbedding die weer genoeg opgedroogd is om er door heen te rijden en na een rit van circa 10 minuten bereiken we de Canyon en stappen we uit. En wat we te zien krijgen in de Canyon is niet te beschrijven zo mooi. We hebben er dankzij onze gids, Cherry, heel veel foto’s gemaakt, ook een paar waar we zelf op staan. De vormen, de kleuren, het licht in de Canyon is zo mooi en geeft een speciaal effect. De foto’s tonen het nog beter dan dat ik het kan beschrijven.

Na de wandeltocht door Canyon, lopen we door diezelfde Canyon weer terug naar onze truck. Van de andere kant zien we weer andere mooie vormen en kleuren. Onze gids brengt ons weer terug naar de camper, waar we snel instappen, want we hebben nog een eind te rijden naar Monument Valley. De rit gaat door een afwisselend landschap met onderweg hele mooie vergezichten. Hoe dichter we bij Monument Valley komen, hoe donkerder het wordt. De reden dat we naar Monument Valley gaan, is de mooie zonsondergang op de rotsen daar. En met al die wolken en zelfs onweer op afstand hebben we daar een hard hoofd in.

We rijden nu Navajo gebied in en moeten ook toegang betalen voor het park dat we ingaan. In dat park ligt onze camperplek en hebben we een mooi uitzicht, tenminste als het weer meewerkt. En alsof het erom gedaan is, circa 30 minuten voor de zon ondergaat, komt deze achter de wolken tevoorschijn om de rotsen aan te lichten. Hele groepen op fototour staan al met statieven en objectieven klaar. Wij hebben slechts een compact camera en onze telefoons en maken daarmee de nodige foto’s van de schitterend aangelichte rotsen. Ook hiervoor laat ik de foto’s de rest vertellen, want dat is ook nu niet goed te beschrijven.

Al met al was het weer een bijzondere dag waarin we weer vele mooie ervaringen hebben opgedaan. Om het een beetje mee te beleven:
Kijk naar alle andere foto’s van dag 07.