We bereiken mooi op tijd Frankfurt naar een rustige vlucht in de Airbus A380, het supergrote en comfortabele vliegtuig. In Frankfurt hebben we ongeveer een uur de tijd voordat onze connecting flight naar Amsterdam vertrekt. Dus dat wordt doorlopen voor Koen en mij. We bereiken net voordat het boarden begint de gate, nadat we door de douane zijn gegaan. En omdat we bij de gate vooraan staan, kunnen we na de businessclass passagiers, als eerste aan boord, waardoor we onze handbagage goed kwijt kunnen. De beenruimte is wel minder, maar voor een vlucht van 50 minuten is dat niet zo’n probleem.

Door slecht weer in Amsterdam, hagel en onweer, vertrekken we ongeveer een half uur later uit Frankfurt. De korte vlucht is wat onrustig door het slechte weer, maar we bereiken veilig Amsterdam. Daar lopen we op ons gemak naar de koffers, die wanneer we daar aankomen al op de band liggen. We leggen de koffers op een karretje, doen onze winterjas aan en lopen naar buiten, waar na enkele minuten wachten Wouter komt aanrijden, om ons op te halen. Heerlijk dat we zo in de auto kunnen stappen. Wouter rijdt ons naar huis en wanneer we net binnen zijn, komt ook Marit thuis van haar werk. En dan is het ook wel weer lekker om thuis te zijn.

Veel hoeven we niet meer te vertellen over de vakantie van Koen en mij in de VS, want het meeste is al gelezen op de website. En dat Koen en ik een mooie vakantie hebben gehad is wel zeker. We hebben veel gereden en veel gezien van het westelijk deel van de Verenigde Staten. Daarbij hebben we koude en sneeuw gehad tot onder vriespunt in de Grand Canyon en Yosemite, maar ook warmte tot 40 C in Death Valley. Verder hebben we gereden met de camper, zijn we met de metro, bus en cable car geweest, hebben we gevaren met een supersnelle ferry en natuurlijk gevlogen met een helikopter in de Grand Canyon. Alles bij elkaar een onvergetelijke mooie vakantie.

Tot een volgende keer !

Koen en ik zijn vanmorgen vroeg opgestaan om de laatste spullen in te pakken, even te douchen en te ontbijten en de overgebleven spullen te dumpen. We legen nog even de vuilwater tanks op de camping en rijden rond 8:45 uur richting LA. Het eerste stuk voert weer langs de kust en is rustig. Richting LA wordt het steeds drukker, maar we mogen niet klagen want afgezien van wat kleine vertragingen bereiken we mooi op tijd, na voor de laatste keer getankt te hebben, de camperverhuurder. Daar is er een zeer korte inspectie van de camper en kunnen we het ene gebruikte uur van het aggregaat afrekenen met de borg die we terug krijgen. Het vele schoonmaakwerk wordt niet gecontroleerd. Wel fijn voor de volgende huurder, dat de camper schoner is nu, dan toen wij hem meekregen.

Ik zie een taxichauffeur staan bij de verhuurder en deze brengt ons naar het vliegveld. Met ons rijden twee Zweedse jonge dames mee, dus dat scheelt ons beiden in de kosten. We zijn rond 11:30 uur op het vliegveld en zien dat we vanaf 11:50 uur kunnen inchecken. Ik bel nog even naar huis, we hebben wifi dus checken even het laatste nieuws en gaan daarna inchecken. Dan volgt de grootste uitdaging, de security check. De wachtrij is lang en we staan meer dan een uur in de rij, voordat we aan de beurt zijn. Daarna eten Koen en ik nog wat op het vliegveld. Koen gaat voor een hamburger en ik kies voor Panda Express, waar ik weer een heerlijke Oosterse maaltijd samenstel, waar ik meer dan genoeg aan heb. Koen zijn hamburger, de duurste ooit ($ 16), was niet voldoende voor hem, en bestelt hij daarna nog een pizza. We lopen daarna naar de gate en kunnen vrij snel daarna aan boord. Koen heeft een plek met enorme beenruimte, goed dat we die vooraf gereserveerd hebben, zelf kan ik ook daardoor mijn benen beter kwijt. Op tijd vertrekken met Lufthansa voor onze vlucht van 11 uur naar Frannkfurt. De vlucht verloopt voorspoedig. Zie voor het vervolg het verslag van de volgende dag.

Na een frisse nacht gaan we na het ontbijt weer verder naar het zuiden, richting LA. We volgen weer de 1, die veel langs de kust gaat en af en toe wat meer het binnenland in slingert. Bij Morro Point maken we een paar mooie foto’s van de rots die daar voor de kust ligt. Onderweg zijn er ook nog diverse mooie panorama’s.

Omdat we morgen de camper weer moeten inleveren, wilden we vandaag onze propaan tank vullen, waar de afgelopen dagen van gekookt hebben, waar eventueel de koelkast op draait en natuurlijk de kachel ons van warmte heeft voorzien. Nou dat was niet zo makkelijk als vorige keer om een punt te vinden waar we propaan konden laten bijvullen. Na meerdere benzine stations vinden we er uiteindelijk een, waar het gelukkig wel kan. Dan is dat ook maar geregeld. Morgen net voordat we de camper inleveren, tanken we deze nog even af en dan is dat ook weer klaar.

Nadat we op de camping aankwamen bij Mogu Point, heeft Koen een mooi vuurtje aangemaakt. Daarop gaat ook al het papier dat we niet meer nodig hebben, zoals alle routekaartjes van de afgelopen periode en allerlei ander papier. En dat fikte goed. Het was wel spanning en sensatie op de camping, want bij de ingang van de camping stond een auto schuin op de weg en de bestuurder was in geen velden of wegen te bekennen. Een aantal vrijwillige parkwachters hadden de park ranger opgeroepen, en die kwam er snel aan. Daarna nog meerdere. De bestuurder was nog steeds niet gevonden en later kwam er een helikopter mee zoeken. De scheerde meerdere keren laag over de camping. Steeds zonder resultaat. Later kwam er zelfs een marine vliegtuig meezoeken, en dat toestel leek wel op een mini uitvoering van een EWACS toestel, ook met een grote radar boven op het vliegtuig. Voor zover we weten is de vermiste man niet gevonden.

Daarna zijn we de spullen gaan inpakken en het makkelijke is, dat alles gewoon mee moet en dus in de koffer moet. Toen die klus grotendeels geklaard was, snel voor de laatste keer eten gemaakt en alles wat we niet meer nodig hebben in een tas gedaan. Koen is op de camping gaan vragen wie de stoeltjes en de overgebleven spullen wilde hebben. Toevallig kwam hij uit bij een Amerikaanse vrouw die een Nederlandse vriend had, die je raad het nooit uit de Kooi kwam, een wijk in Leiden. Na het eten is Koen nog even teruggegaan naar deze kampeerders en heb ik de camper schoon gemaakt. Met een kopje koffie typ ik nu het verslag van deze laatste hele dag in de VS. Morgen de terugreis.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanmorgen vertrekken we van onze camping bij San Francisco en gaan we naar het zuiden, op Los Angeles aan, maar dan wel langs de kust. We doen deze route tot LA in 2 dagen, vandaag dus het eerste deel van SF tot San Simeon. Maar eerst gaan we over de Golden Gate Bridge, de bekendste brug van de westkust. Net voor de brug bezoeken we nog een mooi panoramapunt, waar de brug en de stad mooi kunnen zien liggen. Daarna rijden we over de brug richting zuiden.

De drukte van de maandagochtend spits valt mee, en vrij vlot verlaten we SF en de voorsteden daarvan. We rijden door een groen en bebost landschap. Onderweg doen we nog een paar kleine boodschappen, halen we nog wat geld en gooien we de tank weer vol, want dorst hebben deze campers wel, gemiddeld 1 liter op 4 kilometer.

Na verloop van tijd komen we op de kustweg, met mooie uitzichtpunten en een diepblauwe zee. We stoppen diverse keren om daar foto’s van te maken. Ook komen we nog langs een kolonie zeeleeuwen, die heerlijk op het zand en in het zonnetje zich gewillig laten fotograferen.

Daarna bereiken we onze camping, in een Californisch staatspark. We hadden hier niet gereserveerd, en er is plek genoeg, dus we zoeken een mooi plekje uit, vullen de envelop in en doen het vereiste bedrag aan dollars erin, zodat we hier weer een nachtje kunnen staan. Het is nog lekker weer, veel zon en wel een harde wind, maar ons hoor je niet klagen. Morgen gaan we verder langs de kust, richting Los Angeles.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanmorgen een beetje uitgeslapen, en ons officieel aangemeld op de camping. Daar kregen we te horen dat onze veerboot naar San Francisco om 11:40 uur vertrekt. Dus konden we rustig ontbijten en naar de boot lopen, een wandeling van ongeveer 15 minuten. Bij de boot aangekomen kochten we kaartjes voor de heen- en terugreis en moesten we even wachten voor we aan boord konden en de andere boot, afgeladen met fans van de San Francisco Giants, baseball (honkbal), vertrokken was.

Onze boot was een draagvleugelboot, die eerst rustig vertrok, eenmaal op dieper water het gas opentrok. Op de navigatie van mijn telefoon kon ik zien dat de boot zo’n 75 km/uur ging, echt snel dus. We voeren langs allerlei eilandjes, zagen de Golden Gate bridge op afstand en kwamen relatief dicht langs Alcatraz, het beruchte gevangenis eiland. Daarvoor waren we al langs San Quentin gevaren, een nog in gebruik zijnde gevangenis. De skyline van San Francisco vanaf het water was mooi om te zien vanaf de veerboot.

Nadat we van boord waren gegaan, kochten we 2 dagpassen voor het openbaar vervoer. Dan konden we onbeperkt met de bus, tram, kabeltram en metro. We wilden eerst lopen naar Fishermans Wharf, maar omdat er snel een bus aankwam, namen we de bus. Er rijden hier ook nog een heleboel trams, die eruit zien als de oude gele trams uit Den Haag. de PCC’s.

En Fishermans Wharf is een groot toeristen centrum. Met allemaal eettentjes, winkeltjes, ed.  We liepen hier wat langs en gingen op zoek naar de Cable Car, de bekende trams van San Francisco, die de steile hellingen van de stad met gemak nemen. We kwamen uit bij het beginpunt van zo’n Cable Car, alleen waren wij niet de enigen met dat idee, dus mochten we een lange tijd wachten voordat wij konden instappen en met de Cable Car door de stad konden rijden.

Ongelooflijk wat een steile hellingen nemen deze trammetjes. Onderweg bij de diverse zijstraten en door gewoon naar achteren te kijken konden we goed zien hoe steil alles was. Bij het eindpunt stapten we uit en werd het voor Koen zijn eerste echte Amerikaanse hamburger menu, deze keer bij de Burger King. Een bijkomend voordeel was dat op de grote schermen de basketbal wedstrijd van de Golden State Warriors tegen Houston Rockets te volgen was. Hierna liepen we een stukje terug en dus omhoog, om even later weer te Cable Car te nemen.

Bij Lombard Street gingen we eruit. Dat is de bekende straat waar iedereen doorheen wil rijden omdat die ongelooflijk steil is en voorzien van allemaal bochten. Wij konden hier lopend naar beneden om tenslotte weer bij Fishermans Wharf uit te komen. We liepen nu wel langs de kust op ons gemak terug naar de veerboot terminal. Daar hadden we een goed zicht op Alcatraz en ook op de vele zeeleeuwen die lekker op vlonders in de zon lagen te luieren.

Omdat we iets te vroeg waren zaten we nog even in het Californische zonnetje om daarna weer met de veerboot terug te gaan naar onze camper. Na het eten werkte ik het verslag bij en planden we de route voor morgen.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.