We werden wakker met een strak blauwe lucht, dus na het ontbijt snel op pad. Het eerste wat we zagen toen we op de camping reden was een hert, dat ons min of meer gedag zei. Vandaag stond de omgeving van Jasper op het programma. We reden met de camper de Maligne Lake Road op en zagen gelijk een grizzly beer tussen de struiken. We stapten uit bij de Maligne Canyon en maakten een wandeling langs de canyon en op diverse plekken konden we vanaf bruggen diep in de canyon kijken. Wat we eerst waren afgedaald, moesten we weer stijgen en een blauwe lucht met zon betekent dan zweten, maar ons hoor je daarover niet klagen.

Nadat we weer verder gereden waren, zagen we een stuk in het bos een moeder beer met twee kleine beertjes, en dan is het voor mensen oppassen geblazen. Gelukkig doet een telelens dan wonderen en konden we de drie beren goed vastleggen, heel leuk om dit zo te zien. Deze reis is een aaneenschakeling van mooie vergezichten, en al snel hadden we er weer een te pakken, namelijk Medicine Lake. Dit meer was ijsvrij, helaas een zwakke wind, dus een kleine rimpeling op het water.

Het volgende meer, het Meligne Lake, was helaas nog niet ijsvrij, dus een boottocht maken over dit een na grootste gletsjer meer ter wereld (Baikalmeer is het grootste) was niet mogelijk. Het uitzicht was er niet minder om. We vervolgden onze rit naar de Athabasca Falls, waar het water van de Athabasca gletsjer, die we gisteren bezocht hadden, zich door een canyon stort. Wat een geweld.

’s Avonds op onze camping in het Jasper Natuurpark liep er weer een hert vlak bij onze plek toen we aankwamen. We zetten de camper neer, sloten alles weer aan en genoten op de camping nog even van de zon. Dat was weer een mooie dag met ook nog eens lekker weer.

Kijk hier voor alle foto’s van deze dag.

Deze ochtend verlaten we Banff om richting Jasper te rijden, over de Icefield Highway. Na een klein stukje Trans Canadian Highway komen we op de Icefield Highway gelijk al een beer tegen. Toch wel bijzonder, deze beren zien er heel onschuldig uit, en zijn dat zeker niet. We vervolgen onze tour en rijden door een nog winters landschap. Vele wegen zijn nog gesloten en een wandeling maken is bij de meeste toeristische plekken ook nog niet mogelijk door de sneeuw.

Toch kunnen we even verderop een wandeling maken naar de Mistaya Canyon, waar een rivier zich via door de rotsen heeft geslepen en zogenaamde pot holes zijn ontstaan. Bij de camper aangekomen rijden we weer verder en de route is adembenemend. De panorama’s op de bergen met sneeuw zijn werkelijk ongelooflijk mooi. Rond een uur of 3 bereiken we het Icefield Center. Dat is de plek waar we met een enorme 6 wheel drive bus de gletsjer op willen gaan. Omdat we niet de enigen zijn is het even wachten tot 4 uur, dan kunnen wij naar boven, de gletsjer op.

Eerst gaan we met een gewone bus, een stuk de berg op. Daarna stappen we over in de Ice Explorer en dit speciale voertuig rijdt ons de gletsjer op via een steile helling van 32%, waarbij het een geluk is dat dit voertuig 6 wheel aandrijving heeft. Boven op de gletsjer aangekomen mogen we uitstappen en daar ongeveer een kwartiertje rondkijken. Het is erg indrukwekkend om boven op de gletsjer te staan en rond te kijken en ook om te horen dat de gletsjer in de loop der tijd flink is geslonken. Wanneer alle foto’s zijn gemaakt rijden we weer terug.

Inmiddels is het al rond half zes en we moeten nog ongeveer honderd kilometer rijden naar Jasper, waar we op camping in het nationale park willen overnachten. Onderweg zien we nog een beer en een berggeit. Rond half acht bereiken we de camping waar alle plaatsen met elektriciteit en ook die met aanvullend water en afvoer al bezet zijn, het is weekend zo leren we en dan zijn er ook veel Canadezen op stap. Dus vannacht een mooie plek in het bos, met onze eigen voorzieningen, morgen hebben we weer een full hook up plaats. Na deze lange dag, zullen we lekker slapen, midden in de natuur.

Kijk in de foto albums voor alle foto’s. Hieronder de route van deze dag:

Na veel regen vannacht, bleek dat dit circa 500 meter hoogte als sneeuw was gevallen, de bomen zagen er wit van. We hebben vandaag de omgeving van Banff verkend. Allereerst het stadje zelf, een echte toeristenstad. Dus lieten we dat snel achter ons en gingen we op pad naar Johnsen Lake. Daar hebben we wandeling rond het meer gemaakt, en dan is het verrassend zo weinig mensen als je tegenkomt. Omdat onderweg de brug was weggeslagen, moesten we via een ‘noodbrug’ van takken e.d. een stroompje oversteken. Een leuke wandeling, zeker als de zon steeds meer doorkomt. We zaten net in de auto en zagen een eland aan de bosrand staan.

Hierna reden we richting de skipiste van Banff, op Mount Norquay. Ik weet nog wel een persoon die daar met mij wil skiën in de winter. Onderweg zagen we eerst één en later vele ‘bighorn sheep’. Boven aangekomen hadden we een mooi zicht op Banff en alle bergen met volop witte toppen. Een volgende bestemming waren de Vermillion Lakes, een beetje zoals Canada er in de tijd voordat het ontdekt was, uitgezien moet hebben. Na de trein vele malen gehoord te hebben, stonden we nu vooraan bij de spoorwegovergang en hadden we goed zicht op de locomotief met ruim 50 wagons, voor Canadese begrippen een korte trein.

Het hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk was de Banff Gondela, een kabelbaan waarmee we naar de top van Sulphur Mountain gingen. Boven aangekomen werd ons uiteraard weer gevraagd hoe onze rit was, want service staat hier hoog in het vaandel. Daarna liep ik door naar het voormalig Cosmic Ray Station, op een hoogte van 2.337 m. Vanaf daar was een schitterend panorama, ondanks het weer. Het heeft ook wel wat om daar in de vallende sneeuw te staan en waar de afgelopen nacht zo’n kleine 10 cm verse sneeuw was gevallen. Hierna weer naar beneden naar de camper. Onderweg nog even bier gekocht, dat kan hier alleen in speciale drankzaken. ’s Avonds aan de pancakes en alvast wat lezen voor onze tocht van morgen.

Na een nog koudere nacht verlaten we op tijd onze camperplek in het Yoho nationaal park. We rijden verder over Trans Canadian Highway 1 richting Banff, onze eindbestemming van vandaag. Eerst stoppen we bij de Spiral Tunnels, waarin de trein als een soort spiraal door de bergen heen naar boven kronkelt. Bij het plaatsje Lake Louis verlaten we de snelweg om naar het gelijknamige meer te rijden. Dit meer is een van de bekendste plekken in de Rocky Mountains. En dat is te merken aan de Japanners en Chinezen die met tablets foto’s aan het maken zijn van het meer.

Wij hebben onze bergschoenen aangetrokken en wandelen deels door de sneeuw, die hier nog volop ligt, langs het grotendeels bevroren meer tot het einde. Daar kunnen we niet meer verder vanwege de sneeuw en het lawine gevaar. Gelukkig voor ons is de regen overgegaan in een tijdelijk zonnetje, zodat we nog even kunnen genieten van de zon op het meer en de bergen. ’s Zomers is het meer natuurlijk helemaal ijsvrij, mooi blauw van kleur, alleen zullen dan de parkeerplaatsen meer dan vol staan, iets waar we nu geen last van hebben.

Na Lake Louis rijden we door naar Lake Loraine, een kleiner meer en iets minder druk bezocht. Ook dit meer is nog bedekt met een dikke laag ijs en sneeuw, en helaas is de regen weer terug. We rijden terug naar het dorpje waar we nog even inkopen doen en vervolgen onze weg over de Bow Valley Parkway, een mooie alternatieve route richting Banff, parallel aan de snelweg, maar dan vele malen mooier. Ook hier rijden we weer langs een plek waar de Canadezen tijdens de 1^e Wereldoorlog diverse vooral Oost Europeanen hebben geïnterneerd, omdat zij behoorden tot de tegenstanders van de Geallieerden.

Rond 16 uur bereiken we Banff, waar we een camping nemen voor de komende 2 nachten. Het is weer een camping in een natuurpark, met mooie plaatsen, voorzien van elektriciteit, wateraansluiting en vuilwaterafvoer. Als we om ons heen kijken zitten wij in een mini camper, vergeleken met al die enorm grote slide-out campers, waar de meeste andere kampeerders (als je dag nog zo mag noemen) in verblijven, veelal met z’n tweeën. In de verte zie ik blauw tussen de wolken door komen, wie weet wat dat voor morgen betekent.

Na een hele koude nacht werden we wakker met een zonnetje dat de wolken probeerde te verdrijven en wat in de loop van de dag steeds beter lukte. We vertrokken lekker op tijd van de heerlijk rustige camping om in Revelstroke nog even boodschappen te doen. Het spoorwegmuseum hebben we niet bezocht want er stond vandaag met dit mooie weer vooral natuur op het programma. En de eerste verrassing was dat we een moeder beer met een jong langs de kant van de weg zagen. Heel bijzonder om te zien.

De eerste stop was een natuurpad op houten vlonders, het Skunk Gabbage trail, nog in het Revelstroke National Park. Naast de bijzondere planten die hier groeien, was het ook een mooi gebied met allerlei vogels, en dat was goed te horen. Wat een mooie natuur is hier toch. We reden verder naar het Giant Cedar Forest, met enorme Cedar bomen, van 500 tot 1.000 jaar oud. Die bomen stonden er al, toen Columbus America nog moest ontdekken.

Inmiddels hadden we het Revelstroke Park verlaten en reden we het Glacier National Park in, waar we stopten bij het Roger Pass bezoekerscentrum. Daar kregen we een goed beeld van de enorme uitdagingen in de winter bij het openhouden van de weg en het spoor, bij 14 meter sneeuwval in de winter.

We eindigden tenslotte in het Yoho National Park, waar we weer midden in de natuur op een terrein staan, met weinig tot geen voorzieningen. Het uitzicht is adembenemend op alle pieken, die met sneeuw bedekt zijn. We lopen nog een naar een rivier en een oude lawine die een berg is afkomen schuiven. Bij de camper zitten we nog even buiten en gaan daarna, wanneer de zon achter de bergen verdwijnt naar binnen, benieuwd hoe koud het komende nacht zal zijn. Op de achtergrond horen we periodiek een hele lange trein de bergen opgaan.

Hieronder de route van vandaag, klik op de kaart voor een vergroting. Bekijk ook alle foto’s van vandaag via deze link.