Dag 6 – 75 km – Zwaar bewolkt – 12-18 °C

Vandaag verlaten we ons 2e appartement en rijden we naar de Maginot linie, waar we een fort bezoeken. De Maginot linie was een grote verdedigingslinie van de Fransen, gebouwd in de jaren 30 van de vorige eeuw en bedoeld om de Duitsers tegen te houden. Na de verschrikkingen van de 1e Wereldoorlog wilden de Fransen een herhaling voorkomen en dat was de reden dat er van Noord Frankrijk tot aan de Middellandse zee grote betonnen verdedigingswerken zijn gebouwd, vaak diep in de bergen. Fort Schoenenbourg is er ook zo een. We gaan naar binnen bij de ingang aan de Franse kant en daarna dalen we zo’n 30 meter naar beneden waar een enorm gangenstelsel is gebouwd.

In dit fort waren zo’n 650 militairen gelegerd en zodoende waren ook alle voorzieningen voor hen daar. Slaapzalen, eetruimtes, maar ook allerlei voorzieningen, zoals energievoorziening, luchtzuivering e.d. Maar omdat het een militair fort was ook de wapens en munitie om in geval van een aanval die te kunnen weerstaan.

Koen en ik zijn zo’n 2,5 uur in het fort, zo groot is het en zo lang zijn de gangen. De langste gang is ruim een kilometer lang en dat onder de grond. Bij een van de blokken krijgen we een uitgebreide toelichting van een enthousiaste vrijwilligster die ons allerlei bijzonderheden over het fort verteld. Bij het uitbreken van de 2e Wereldoorlog heeft dit fort de Duitsers echt weerstaan. Pas na de capitulatie van Frankrijk hebben de militairen in het fort zich overgegeven. Al die tijd lagen ze wel onder vuur maar hebben ze het de Duitsers lastig gemaakt.

We lopen weer terug naar de ingang en stappen in de auto en rijden een stukje om te ontdekken wat er aan de buitenkant te zien is van het fort. We parkeren de auto op een parkeerterrein en lopen naar de diverse geschut koepels. Daaraan zie je dat er zo’n enorm complex onder ligt.

Dan is het tijd om naar ons hotel te rijden, een ritje van 15 minuten. We checken in. En zo’n hotelkamer is wel even wennen na een ruim appartement. ’s Avonds lopen we naar een Italiaans restaurant net buiten het dorp, waar we heerlijk eten.

Dag 5 – 35 km – half bewolkt met af en toe lichte regen – 6-15°C

Bij het wakker worden zien we dan de zon schijnt, en na alle regen is dat bijna een bijzonder natuurverschijnsel. Na het ontbijt rijden we naar het voormalig concentratiekamp Struthof in Natzweiler, een plek hoog in de Elzas. Want we zien op een app op mijn telefoon dat we op zo’n 1.100 meter hoogte zitten. En dat merken we ook aan de temperatuur, want buiten is het zo’n 6 °C. Ondertussen is het uitzicht wel erg mooi.

Nadat we de auto geparkeerd hebben, kopen we bij de kassa een kaartje en krijgen we een audio guide mee, zodat we onderweg de uitleg van de diverse plekken kunnen horen. We moeten even wachten voor de Engelstalige film begint en na de film, met de geschiedenis van het kamp, lopen we naar de poort.

We worden hier toch altijd stil van en het is slecht voor te stellen wat de mensen die hier gezeten hebben voor ellende hebben moeten meemaken. Van alle barakken zijn er slechts een paar over gebleven, de verhalen die we er over horen zijn aangrijpend. Hieronder enkele foto’s die een beeld geven van het kamp.

Na circa 2,5 uur hebben we alles gezien, lopen we hete steile pad links op de hier bovenstaande foto op naar boven om weer bij de auto te eindigen. Daarna rijden we bijna zonder gas te geven de bergen af richting ons appartement. Onderweg maak ik nog enkele foto’s waar deze streek ook om bekend staat: Elzas wijn.

Dag 4 – 460 km – zwaar bewolkt met veel regen – 12 °C

Vanmorgen toen we wakker werden regende het al en heeft het totdat we gingen slapen onophoudelijk geregend. Omdat het vandaag een reisdag is, van Compiègne naar de Elzas, net ons Straatsburg, zitten we het grootste deel van de tijd in de auto, maar toch als we er even uit gaan is dei regen niet fijn. Eerst tanken we en doen we nog wat boodschappen, onze eerste echte stop is het monument van Navarin. Dit is een oorlogsmonument in de vorm van een piramide voor 10.000 soldaten uit de 1e Wereldoorlog en waarvan de namen op het monument staan. Het ligt boven op een heuvel, waar hard gevochten is in de jaren 1914-1918. In de stromende regen bekijken we het monument, met op de achtergrond de knallen en ontploffingen van een oefenend Frans leger op een nabij gelegen oefenterrein.

We rijden door naar een volgende stop op onze route, alleen kunnen we daar met geen mogelijkheid komen omdat de weg ernaar toe afgesloten is. Dus besluiten we maar om door te rijden. Na een lange reisdag bereiken we ons appartement in Zellwiller. Klinkt Duits, maar ligt echt in de Elzas, in Frankrijk. Het is een mooi ingericht appartement, met 2 aparte slaapplekken. Helaas geen wifi in dit appartement, dus kijken we ’s avonds naar een spannende serie op mijn telefoon.

Dag 3 – 30 km – zwaar bewolkt – 18°C

In het dorp waar ons appartement staat halen we eerst croissants en een stokbrood bij de bakker, die op 400 meter van ons zit. Na het ontbijt rijden we naar het bos van Compiègne, waar een historische gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Het is plek waar de Duitsers aan het einde van de 1e Wereldoorlog capituleerden. Zij deden dit in een speciaal daarvoor geschikt gemaakte restauratie-wagon, die in gebruik was bij de Franse maarschalk Foch. Hier hebben de Duitsers hun handtekening gezet voor een onvoorwaardelijke capitulatie, met verlies van veel land en allerlei andere beperkingen. Maar na 4 jaar bloedige oorlog was dit wel een glorieus moment voor de Fransen en de Geallieerden.

De Fransen hebben hiervoor later een speciaal gebouw neergezet, waar de wagon binnen een plekje kreeg. En er is ook een mooi museum bij gemaakt. Mooi opgezet waren de diverse opstellingen waar we stereo foto’s konden bekijken van alle facetten van de oorlog.

De Duitse capitulatie in 1918 is slechts het halve verhaal, want na de uitbraak van de 2e Wereldoorlog en de snelle opmars van de Duitsers, waren het de Fransen deze keer die in de wagon de capitulatie van het Franse leger moesten tekenen, onder het toeziend oog van Adolf Hitler. Hij had speciaal voor dat moment een deel van de voorgevel van de loods laten slopen, zodat de wagon weer op dezelfde plek als in 1918 kon staan en nu Duitsland (zo bleek later tijdelijke) winnaar was. De wagon is later op transport naar Berlijn gezet en daar verloren gegaan, zodat er nu een replica staat, die wel een goed beeld geeft. Bij het museum stond ook nog een tank of wat daar oor moest doorgaan uit WO1 en ook een taxi, waarmee destijds veel Fransen naar het front werden getransporteerd.

Via het monument van Maarschalk Foch lopen we terug naar het parkeerterrein en stappen we in de auto om naar het centrum van Compiègne te rijden. Voor het kasteel van Compiègne parkeren we de auto en lopen we via een soort tunnel onder het kasteel, waar vroeger waarschijnlijk de paard en wagons doorheen gingen naar de uitgestrekte tuinen van het kasteel.

Daarna lopen we nog door het centrum van Compiègne. Alleen is het vandaag Victory in Europe Day en zijn vele winkels gesloten, waardoor het redelijk rustig is in de stad. In de stad diverse vakwerkhuizen en een mooi oud gemeentehuis.

We lopen terug naar de auto, rijden naar een grote supermarkt, die wel open is, en doen daar onze boodschappen. Terug in het appartement kijken we naar de oorlogsfilm ‘Im westen nichts neues’, die gaat over de strijd aan het front in Frankrijk tijdens de 1e Wereldoorlog. Een heel toepasselijke film voor de reis die we maken.

Dag 2 – 240 km – zonnig, bewolkt en weer zonnig – 19°C

Vanmorgen, na een goede nachtrust, genieten we eerst van het uitgebreide ontbijt in ons hotel. Croissants, gewone en chocolade versies, crêpes, kaasjes e.d. het is er allemaal en we laten ons dat goed smaken. Rond 10 uur rijden we weg om in Duinkerken nog even boodschappen te doen. Een baquet, beleg en water voor onderweg.

Rond 13 uur arriveren we bij Memorial de Thiepval. Dit monument is opgericht voor de gevallen soldaten uit de Grote Oorlog ofwel de 1e Wereld Oorlog. Van deze soldaten is slechts nog alleen een naam bekend is. Zij hebben niet zoals de andere soldaten die omgekomen zijn, een eigen graf maar enkel dit herinnerings monument.

We lopen naar het monument en worden geraakt door de vele namen. We maken een kleine inschatting en komen op zo’n 76.000 militairen die hier herdacht worden. Later lezen we dat het er 72.000 zijn.

Hierna brengen we een bezoek aan het museum dat hier is. Een korte film vertelt het verhaal van de enorme strijd die hier tussen 1914 en 1918 is gevoerd tussen de Geallieerden en de Duitsland en alle ellende die dat heeft gegeven.

Leuk feitje, toen we naar het monument liepen, vertelde Koen dat hij hier al eens eerder is geweest met een vriendin van hem. We verlaten deze locatie en rijden over regionale en provinciale wegen naar onze volgende stop, het oorlogsmuseum in Péronne. Eerst eten we ons stokbrood op, voordat we het museum ingaan. En ook hier is Koen al eerder geweest. Koen geeft aan dat nu we er toch zijn, hij nog wel een keer naar binnen wil.

Eerst bezoeken we het deel van het museum dat gaat over het oude kasteel/de burcht. En zo wordt ons duidelijk dat al sinds de Middeleeuwen strijd geleverd wordt in deze regio. Daarna bezoeken we het museum dat gaat over 1914-1918. Het is een bijzondere manier van objecten tentoonstellen. Kijk zelf maar.

We kijken ook nog naar een film, alleen is die helaas alleen in het Frans en niet ondertiteld. Wel bijzonder omdat op vele plekken ook uitleg in het Engels, Duits en Nederlands is te vinden. We laten het kasteel vor wat het is en lopen deels langs het water van de Somme terug naar de auto.

Bij de auto aangekomen stappen we in en vertrekken we voor onze laatste etappe vandaag, op naar ons appartement, waar we de komende 2 nachten slapen. Het was even zoeken, maar nadat we de auto voor de deur, pal op de stoep langs de doorgaande weg door het dorp hebben geparkeerd, openen we het sleutelkluis je voor de sleutel. Ons appartement is op de 1e etage en het moet gezegd, dat ziet er prima uit.

Een mooie huiskamer met supergrote tv en een goede keuken, verder 2 slaapkamers, dus helemaal mooi. Nadat we wat gedronken hebben maakt Koen met het nodige improvisatie talent een heerlijke pasta maaltijd. ’s Avonds sluit ik mijn laptop aan op de TV en kunnen we Formule 1 kijken.