Woensdag 27 september – licht bewolkt – 24 °C

In de loop van de ochtend rijden we naar Calais, waar we de auto net buiten het centrum parkeren. Daarna lopen we eerst naar het stadhuis met zijn karakteristieke toren.

Voor het stadhuis staat een beeldengroep gemaakt door Rodin. Omdat dit een plek is, waar groepen gelost worden, die ook allemaal bij de beelden willen poseren, moeten we even wachten tot die zich weer verplaatsen. Dan kunnen we zelf een foto maken van de beelden.

Hierna lopen we door richting de haven. Onderweg passeren we nog een park met daarin beelden van Churchill en de Gaulle.

Later zien we nog een oude toren, die al in de Middeleeuwen onderdeel vormde van de bescherming van Calais tegen o.a. de Engelsen. De haven zelf is niet mooi of fotowaardig, dus lopen we via een kathedraal, die helaas niet bezocht kan worden, weer terug naar onze auto.

Bij de auto aangekomen stellen we de navigatie in op de krijtrotsen ten westen van Calais. De weg langs de kust is erg mooi en bij een uitzichtpunt parkeren we de auto en lopen we het laatste stuk naar een gedenknaald. Dit blijkt ook de plek te zijn waar je goed de kust van Dover, aan de overkant van het Kanaal, kan zien. Dat vonden de Duitsers ook tijdens de 2e Wereldoorlog. Om die reden plaatsten zij hier destijds een groot radarstation.

Hierna rijden we nog een stukje verder en via haarspeldbochten bereiken we de parkeerplaats bij Cap Blanc-Nez. Daar doen we onze wandelschoenen aan en lopen we naar de kust. Het laatste stuk gaat steil naar beneden.

Beneden aangekomen hebben we een mooi zicht over zee en op de krijtrotsen die hier steil omhoog gaan. We lopen wat over het grind en genieten van het uitzicht.

Hierna verlaten we het strand en boven aan het steile pad, genieten we nog even van het weidse uitzicht. Daar worden we door 3 Franse meisjes benaderd voor een interview. Dit verloopt enigszins hilarisch omdat de vragen in het Frans zijn, best wel technische vragen, dus ons Frans schiet tekort, en de meisjes spreken amper Engels tot onze verbazing. Gelukkig helpt Google Translate en kunnen we alle vragen over ons bezoek beantwoorden. Hierna lopen we terug naar de auto en rijden we terug naar ons vakantiehuis. Morgen alweer de laatste echte vakantiedag in Bourbourg.

Dinsdag 26 september – licht bewolkt tot zonnig – 24 °C

Vanmorgen na het ontbijt zetten we de fietsen achter op de auto om naar het startpunt van onze fietsroute van vandaag te rijden. We rijden de route Moulins et Secheries, ofwel Molens en Drogerijen, een tocht van ruim 40 kilometer door het vlakke land. Bij het startpunt aangekomen laden we onze fietsen af en nadat navigatie, bidon en kilometerteller zijn geplaatst, kunnen we op pad. En dat het hier vlak is, merken we snel, want we hebben de eerste 10 kilometer veel tegenwind. En dan was de windverwachting voor vandaag nog gunstig, zo ervaren wij het echter niet. Na verloop van tijd stuiten we op onze eerste molen, dus die maar vastgelegd.

We vervolgen onze route over vaak hele slechte wegen. Dus lekker stuiteren met onze fiets met harde banden. Maar, we doen dit voor de lol hoor. Wanneer we een tweede molen tegenkomen, blijkt dar deze de tand des tijds niet heeft kunnen weerstaan.

Na zo’n 15 kilometer zeggen we dat we stoppen om wat te drinken als we een bankje tegenkomen. Nou je raad het al, geen bankje in velden of wegen te bekennen. Dus na 20 kilometer maar noodgedwongen langs de weg gestopt om wat te drinken en te eten.

Bij de zee aangekomen lassen we een grotere pauze in om even bij te komen. Ook hier weer meerdere gendarmes die het terrein aflopen, op zoek naar illegalen en gelukzoekers. Het uitzicht is er voor ons niet minder om, met in de verte de zee. De oude Duitse betonnen verdedigingswerken uit de 2e Wereldoorlog vormen voor ons een goed zitje 9m even uit te rusten.

Daarna fietsen we weer verder en uiteraard komen we vrij snel na onze stop een echte picknick plaats tegen. Met een hele scheve toren. Ook een overblijfsel uit de 2e Wereldoorlog, gebouwd door onze oosterburen, en geraakt door de geallieerden.

Over nog slechtere wegen fietsen we door en bereiken we uiteindelijk weer ons startpunt. We laden de fietsen weer op en rijden terug naar ons vakantiehuis. Daar zitten we nog lekker in de tuin en genieten we van het lekkere weer. En constateren we dat we de fietsen niet voor niets hebben meegenomen. Ook dat we geen Drogerijen zijn tegengekomen vandaag.

Maandag 25 september – half bewolkt tot zonnig – 22°C

Vanmorgen stappen we eerst op de fiets om stokbrood te halen, want ‘onze’ bakker is slecht bereikbaar omdat de brug bij de bakker gerenoveerd wordt. Dus bezoeken we een andere locatie waar we stokbrood en croissants kopen.

Dus weer een echt Frans ontbijt waar we van genieten om daarna op de fiets te stappen en aan een fietstocht richting Duinkerken te beginnen. We verlaten Broekburg, ofwel Bourbourg, en via een verbindingsfietspad komen we op de route nr. 12, die langs de Noordzee kust loopt, van de Shetlands via Schotland en Engeland via Calais en Nederland tot in Noorwegen. Daarvan fietsen we een heel klein stukje.

De route gaat grotendeels over vrijliggende fietspaden. In de omgeving van Duinkerken zien we heel veel asielzoekers/vluchtelingen die in de bossen verblijven en hopen op een beter bestaan in Frankrijk of Engeland. Opvallend is dat het overwegend jonge mannen zijn die zich hier ophouden. Na circa 20 kilometer fietsen bereiken we Duinkerken.

Omdat het centrum en de boulevard van Duinkerken nog een stuk verder ligt en we ook nog terug moeten, nu met tegenwind, lassen we een kleine pauze in om even te zitten en wat te drinken.

Daarna keren we om en fietsen we terug naar ons vakantiehuis. Onderweg maken we een stop voor extra energie op te doen en dan op z’n Frans met stokbrood met Camembert. Met forse tegenwind fietsen we weer verder en na circa 42 kilometer (op een gewone fiets zonder trap ondersteuning) arriveren we weer bij ons vakantiehuis. Daar genieten we in de tuin van het mooie na-zomerweer.

Zondag 24 september – zonnig – 18-21°C

Vanmorgen lopen Marit en ik eerst naar de bakker, zo’n 400 meter verderop, net aan de andere kant van de brug. Daar kopen we een stokbrood, 2 andere broodjes en 2 gebakjes. Dus ons ontbijt en de koffie daarna, dat zit wel goed.

Na het ontbijt stappen we in de auto voor een korte rit naar Grevelingen of wel Gravelines, een vestingstadje op zo’n 15 minuten rijden van ons vakantiehuis. Via een vlak land en waar steeds meer landbouwgrond omgezet wordt in industrie activiteiten bereiken we Grevelingen, waar we de auto in het stadje parkeren. Daar maken we een wandeling langs en over de vestingwerken. Marit moest erg aan Brielle denken, en dit stadjes heeft zeker zo’n bewogen geschiedenis.

Na aan de buitenzijde van de vestingwerken gelopen te hebben lopen we door binnen de vestingwerken en komen we bij een museum met een mooie beeldentuin. Het museum zelf gaan we niet in, de beeldentuin bekijken we wel even.

We lopen verder over de vestingmuren met mooie uitzichten en komen vervolgens uit bij enkele spuisluizen die op hun beurt weer uitkomen op het kanaal, Aa genaamd, dat afwatert naar zee. Gisteren stonden we aan het einde van dit kanaal, bij zee, die ook te zien is in de verte op de foto hieronder.

Nadat we rondgelopen zijn en nog een keer het stadje doorkruist hebben, stappen we weer in de auto om terug te rijden naar Bourbourg. In de tuin van ons vakantiehuis genieten we van de September zon, en hebben we weer een mooie dag achter de rug.

Zaterdag 23 september – zonnig – 17-20 °C

Na een goede nachtrust en ontbijt stappen we in de auto om richting de kust te rijden. Opvallend in deze streek zijn de vele Nederlandse plaatsnamen. Dus rijden we eerst naar Grevelingen, om daar ook voor het eerst deze reis de zee te zien.

Hierna rijden we door, parallel langs de kust, tot we Calais bereiken. Het gebied van Calais bij de havens is vooral een gebied met heel veel hekken. We laten dit gebied snel achter ons en rijden een stukje door tot we Blériot Plage bereiken. Daar parkeren we onze auto en beginnen we aan onze wandeling van vandaag.

We lopen eerst over het strand, alleen door de harde wind besluiten we de heenweg door de duinen te lopen en terug over het strand, met de wind in de rug.

De route door de duinen is op sommige stukken erg zwaar, omdat die door het mulle zand voert. En dat valt niet mee.

En halverwege de wandeling zijn we blij als we het strand op kunnen. Het leuke is dat vanaf het Franse strand ook de Engelse kust bij Dover te zien is. Net als de vele veerboten, die tussen Frankrijk en Engeland heen en weer varen.

Na zo’n 5 kilometer bereiken we weer ons startpunt. Moe en voldaan stappen we in de auto om in een super groot winkelcentrum boodschappen te doen. Hierna rijden we terug naar ons vakantiehuis, na een mooie dag met heerlijk wandelweer.