Bruinkool en Hürtgenwald

Dag 2 – Maandag 16 sept. – half bewolkt – 19 °C

Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen, want het is toch een vakantieweek, hoewel we veel willen zien. Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden we naar Lookout Jackerath Garzweiler Skywalk. Dit is een uitzichtpunt op zo’n 15 minuten van ons verblijf, waar je via een skywalk, letterlijk boven een deel van een open bruinkool mijn staat. De foto’s maken het wel duidelijk.

Het is een enorm oppervlak dat door meerdere machines afgegraven wordt, op zoek naar bruinkool. Dat wordt via lange transportbanden eerst over het terrein van de mijn, en verder via allerlei andere banden zo de energie fabriek ingevoerd. We zijn onder de indruk van hoe groot en uitgestrekt alles is.

Hierna rijden we weer richting Hürtgenwald, om onderweg nog een keer te stoppen bij een 2e bruinkool mijn. Ook deze is immens groot. Alleen wordt hier de bruinkool uiteindelijk per spoor afgevoerd.

We vervolgen onze route en onderweg maken we nog een stop bij een Duits oorlogskerkhof, waar zo’n 3.000 Duitse soldaten liggen begraven. Altijd indrukwekkend om te zien, dat zoveel personen in de we Wereldoorlog het leven hebben gelaten.

We vervolgen onze route en komen weer langs het museum dat vandaag dicht is (alleen op zondag open). We doen diverse pogingen om via meerdere kanten met de auto bij een restaurant te komen, dat in het dal bij een riviertje ligt. Steeds staan we voor verbodsborden of rijden we van het asfalt een onverharde weg op. Maar met de auto bij het restaurant komen (dat vandaag trouwens dicht is) lukt ons echt niet. Dus parkeren we in een klein dorpje boven op de berg en lopen we naar beneden, met de wetenschap dat we ook weer omhoog moeten op de terugweg. Het pad is flink steil, volgens de kaart met rode en een klein stukje zwarte markering voor de moeilijkheidsgraad.

Gelukkig gaat het afdalen me goed af. Bij het riviertje aangekomen zien we een bekende brug, uit een film die we gisteren in het museum hebben gezien.

Koen gaat nog een stukje verder de berg op, terwijl ik bij het bruggetje blijf wachten tot hij weer terug is. Later via een videogesprek krijg ik van Koen mee wat hij allemaal ziet. En gelukkig maakt Koen diverse mooie foto’s. Met een wijds uitzicht op het restaurant.

Ook de beroemde Pfanzerkette weet Koen te vinden, een restant van de strijd die hier plaatsvond en ook veel materieel kostte.

Koen vindt ook de overblijfselen van meerdere schuttersput jes die hier in de winter van 1944 op 1945 zijn gegraven door de Amerikanen. De enige manier waarop met een beetje geluk je niet geraakt werd door vijandelijk vuur.

Nadat Koen weer terug is bij de brug waar ik op hem gewacht heb, lopen we samen verder de route. Die is eerst nog redelijk vlak, daarna moeten we ruim 140 meter stijgen om weer bij ons vertrekpunt, waar de auto staat, uit te komen. Een flinke klim en lekker opgewarmd bereiken we de auto. 

Onderweg naar ons verblijf doen we nog boodschappen en rond 18:30 uur arriveren we daar. ’s Avonds kijken we nog een film en morgen gaan we verder Duitsland in.


Hürtgenwald

Dag 1- Zondag 15 sept. – Licht bewolkt -19 °C

Vanmorgen, vroeg voor de zondag, gaat de wekker. Want vandaag begint een weekje vakantie van Koen en mij. Na het ontbijt neem in afscheid van Marit en rijd ik naar Albert Heijn om brood te kopen. Hierna vervolg ik mijn weg, eerst richting Berkel Rodenrijs om Koen op te halen. Koen staat al klaar en nadat ook zijn spullen in de auto zitten, rijden we richting België. Onderweg bij Hasselt tanken we, en daarna, even verder nemen een koffiepauze. Het is heerlijk weer in het zonnetje. Hierna is het nog ongeveer een uurtje rijden naar onze bestemming, het oorlogsmuseum in Hürtgenwald.

Het is een klein museum met veel indrukwekkende verhalen over de vreselijke strijd die in de omgeving is gestreden in de periode november 1944 t/m februari 1945 met heel veel slachtoffers. In het museum zijn ook enkele trafrelen uitgebeeld, die enigszins een beeld geven van hoe het toen geweest moet zijn.

Na de oorlog was er zoveel munitie achtergebleven dat die nog vele burgerslachtoffers maakte en ook zorgde voor vele bosbranden door fosformunitie, die na een aantal jaren spontaan tot ontbranding kwam.

Na ons museum bezoek rijden we naar ons appartement, zo’n 50 minuten rijden. Via een deurcode en daarna eerst bij verkeerde deur naar binnen, komen we in ons verblijf voor de komende 2 dagen. Een groot appartement met 2 slaapkamers, een grote huiskamer met een hele grote tv. Daar kijken we voor en na het eten via Netflix naar een film. Morgen gaan we de omgeving verder verkennen.


Nog even en dan gaan we op pad

Dit jaar gaan Koen en ik weer een weekje op stap. Dit keer naar Duitsland waar we bijzondere plekken uit de 2e Wereldoorlog gaan bezoeken. We beginnen in Hürtgenwald, de Duitse kant tegen over de Ardennen, van belang tijdens het Ardennenoffensief.

Daarna gaan we door richting München, waar we het Adelaarsnest en Dachau gaan bezoeken. We rijden daarna door naar Neurenberg, bekend van de Duitse architectuur uit de jaren 30 van de vorige eeuw en de plek van het bekende tribunaal.

Binnenkort kan je hier onze belevenissen meelezen.


En weer thuis

Vrijdag 29 september – regen – 18-22 °C

Vanmorgen na het ontbijt pakken we alle spullen in, zetten we de fietsen achterop de auto en rijden we rond 10 uur weg uit Bourbourg, op naar huis. We vertrekken met regen en tot ver in Nederland blijft het regenen

Voor Antwerpen komen we in de file terecht en die houdt ons aardig op. Net voor de grens tanken we nog even in België, en daarna beginnen we aan de laatste etappe. Leiden in hebben we ook nog last van drukte en rond 14:30 uur parkeren we de auto voor de deur. We laden alles uit, zetten de fietsen weer in de schuur en ruimen alle spullen op.

Hiermee komt er een eind aan onze twee weken in het buitenland en aan dit reisverslag. Gelukkig hebben we nog een weekje vrij, die we deels zullen vullen met klussen, en als het weer mee werkt nog met fietsen en/of wandelen, maar dan in Nederland.

Tot een volgende reis!


Dagje Bourbourg

Donderdag 28 september – zwaar bewolkt – 18 °C

Vanochtend hebben we licht ontbeten om tussen de middag uit eten te gaan. Voor Fransen is de periode tussen 12 en 14 uur het moment waarop zij uit eten gaan. Zo is ook het restaurant in ons stadje alle dagen open van 12 tot 14 uur en alleen op vrijdag en zaterdag ook van 19 tot 22 uur. Omdat het restaurant Au Clocher op loopafstand van ons vakantiehuis is en goede recensies kent gaan we daar eten. Onze maaltijd is deze keer gesponsord: “Bedankt Ma hiervoor!” Hieronder enkele foto’s van het voorgerecht, hoofdgerecht en dessert.

Na dit heerlijke menu wil Marit nog de kathedraal van Bourbourg bezoeken. En daarbij hebben we geluk want de deur staat open, dus kunnen we naar binnen. Daar worden we verwelkomd door een Fransman, die ons een Nederlandse uitleg geeft van wat er te zien valt in deze kerk.

Die heeft te leiden gehad tijdens de 2e Wereldoorlog en is daarna gerestaureerd en opnieuw vormgegeven door een kunstenaar Anthony Caro. Wij vonden het beiden dat hij dit erg mooi gedaan heeft.

Hierna lopen we terug naar ons vakantiehuis, om daarna nog wat laatste boodschappen te doen. Vervolgens pakken we onze spullen in, omdat we morgen weer terug naar Nederland gaan na eerst een week Ardennen en daarna een week noord Frankrijk. In Nederland hebben we dan nog een weekje vrij.