De landing op Australische bodem verliep goed. In het vliegtuig hadden we het immigratie-formulier zo goed mogelijk ingevuld, dus op naar de immigration officer. Dat verliep allemaal heel snel en na een gezellig praatje met de douanier, konden we verder, langs de borden waarop stond dat er opnames gemaakt werden voor het programma Border Security. Wij hebben geen camera gezien, dus zal je ons ook niet terug zien in een van de komende aflevering. De koffers kwamen redelijk snel en de laatste hobbel, een volgende en laatste controle, namen we makkelijk en snel.
We waren nu echt in Australië en toen we de deuren doorkwamen stonden daar Robert en Leonie ons op te wachten. De begroeting was hartverwarmend, en geweldig dat zij ons op dit onchristelijke tijdstip van 3 uur ’s nachts kwamen ophalen. We liepen naar de auto, laadden de bagage in en Robert reed ons naar hun huis. Het was een aardige lange rit, dankzij het nachtelijke tijdstip was er amper iemand op de weg.
Bij hun huis aangekomen vielen we van de ene verbazing in de andere. Het is werkelijk een schitterende huis, met een hele stijlvolle indeling. Eerst werd onze kamer getoond op de eerste verdieping. Daar hebben we ook de beschikking over een schitterende badkamer en een eigen toilet. Beneden leidden Robert en Leonie ons verder rond, door het grote huis, met enorm ruime en mooi ingerichte kamers. Het Europese karakter zie je goed terug in de inrichting, stijlvol en zoals we zeggen in Nederland: gezellig. Om nog even verder te praten drinken we nog een drankje, Leonie, Robert en ik een heerlijk koud biertje en Marit een diet coke. Leonie zei nog dat ze haar dochters wil laten weten dat ze na 4 uur ’s nachts nog aan het bier zat. Moe gaan we daarna allemaal lekker slapen.
De volgende ochtend na een heerlijke nachtrust komen we beneden en staat er een heerlijk ontbijt voor ons klaar en maakt Robert een heerlijke koffie voor ons. Na het ontbijt gaan we op weg naar het centrum van Melbourne. Onderweg maken we een stop bij het strand en bewonderen de strandhuisjes die daar staan, met op de achtergrond de skyline van Melbourne.
We rijden verder en Robert parkeert de auto in het centrum vlak bij zijn kantoor, dat we even later bekijken, 2 verdiepingen in een groot complex.Hierna ontmoeten we Lucy, een dochter van Leonie. Tijdelijk splitsen onze wegen, Robert leidt ons verder rond en Leonie en Lucy gaan winkelen. Robert toont ons allerlei gebouwen van Melbourne, later ook het interieur van een pub. Daar drinken we een Australische pint. Via een cd winkel, waar we moeite doen om een cd voor Koen te kopen, lopen we weer terug en gaan weer samen met Leonie en Lucy verder. Op een terrasje eten we wat calamaris en patat, uiteraard aangevuld met een bier.
Op de terugweg naar huis zetten we Lucy af en rijdt Robert langs een aantal restaurants waar Marit en ik vanavond kunnen eten, omdat Robert en Leonie naar een feestje van vrienden van hen gaan. Geeft mij eerst even tijd om dit verslag bij te werken, Marit zit lekker te lezen. Nadat Robert en Leonie zijn vertrokken, sluiten wij het huis af en lopen we naar het Indiase restaurant, een wandeling van ongeveer 10 minuten, omdat het lekker weer is, een graad of 20. We bestellen twee Indiase gerechten en genieten daar van. Daarna lopen we weer terug en doen de rest van de avond rustig aan, morgen weer een dag, waarop we de familie zullen ontmoeten.
Bekijk ook de andere foto’s van vandaag
Hoi hoi,
Jullie hadden pech met vliegen had ik al begrepen, vertraging etc.etc., vind het toch wel jammer dat ik jullie niet zie in het programma Border Security zeker aangezien de schoenen van Marit veel problemen geven, daar moeten toch wel drugs in zitten……haha (bij ons in België zie ik het regelmatig op bepaalde zender en gaat meestal over drugs…… Zijn zeker die hoofdpijntabletten die ze heeft meegenomen ……
Helaas geen bekenden in Border Security, hoewel we moeten nog naar Nieuw Zeeland, alleen hoeven we al die aandacht en bekendheid niet. We gaan het beleven.