Dag 2 – Maandag 16 sept. – half bewolkt – 19 °C

Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen, want het is toch een vakantieweek, hoewel we veel willen zien. Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden we naar Lookout Jackerath Garzweiler Skywalk. Dit is een uitzichtpunt op zo’n 15 minuten van ons verblijf, waar je via een skywalk, letterlijk boven een deel van een open bruinkool mijn staat. De foto’s maken het wel duidelijk.

Het is een enorm oppervlak dat door meerdere machines afgegraven wordt, op zoek naar bruinkool. Dat wordt via lange transportbanden eerst over het terrein van de mijn, en verder via allerlei andere banden zo de energie fabriek ingevoerd. We zijn onder de indruk van hoe groot en uitgestrekt alles is.

Hierna rijden we weer richting Hürtgenwald, om onderweg nog een keer te stoppen bij een 2e bruinkool mijn. Ook deze is immens groot. Alleen wordt hier de bruinkool uiteindelijk per spoor afgevoerd.

We vervolgen onze route en onderweg maken we nog een stop bij een Duits oorlogskerkhof, waar zo’n 3.000 Duitse soldaten liggen begraven. Altijd indrukwekkend om te zien, dat zoveel personen in de we Wereldoorlog het leven hebben gelaten.

We vervolgen onze route en komen weer langs het museum dat vandaag dicht is (alleen op zondag open). We doen diverse pogingen om via meerdere kanten met de auto bij een restaurant te komen, dat in het dal bij een riviertje ligt. Steeds staan we voor verbodsborden of rijden we van het asfalt een onverharde weg op. Maar met de auto bij het restaurant komen (dat vandaag trouwens dicht is) lukt ons echt niet. Dus parkeren we in een klein dorpje boven op de berg en lopen we naar beneden, met de wetenschap dat we ook weer omhoog moeten op de terugweg. Het pad is flink steil, volgens de kaart met rode en een klein stukje zwarte markering voor de moeilijkheidsgraad.

Gelukkig gaat het afdalen me goed af. Bij het riviertje aangekomen zien we een bekende brug, uit een film die we gisteren in het museum hebben gezien.

Koen gaat nog een stukje verder de berg op, terwijl ik bij het bruggetje blijf wachten tot hij weer terug is. Later via een videogesprek krijg ik van Koen mee wat hij allemaal ziet. En gelukkig maakt Koen diverse mooie foto’s. Met een wijds uitzicht op het restaurant.

Ook de beroemde Pfanzerkette weet Koen te vinden, een restant van de strijd die hier plaatsvond en ook veel materieel kostte.

Koen vindt ook de overblijfselen van meerdere schuttersput jes die hier in de winter van 1944 op 1945 zijn gegraven door de Amerikanen. De enige manier waarop met een beetje geluk je niet geraakt werd door vijandelijk vuur.

Nadat Koen weer terug is bij de brug waar ik op hem gewacht heb, lopen we samen verder de route. Die is eerst nog redelijk vlak, daarna moeten we ruim 140 meter stijgen om weer bij ons vertrekpunt, waar de auto staat, uit te komen. Een flinke klim en lekker opgewarmd bereiken we de auto. 

Onderweg naar ons verblijf doen we nog boodschappen en rond 18:30 uur arriveren we daar. ’s Avonds kijken we nog een film en morgen gaan we verder Duitsland in.