Vanmorgen na het ontbijt pakken we alle spullen in, zetten we de fietsen achterop de auto en rijden we rond 10 uur weg uit Bourbourg, op naar huis. We vertrekken met regen en tot ver in Nederland blijft het regenen
Voor Antwerpen komen we in de file terecht en die houdt ons aardig op. Net voor de grens tanken we nog even in België, en daarna beginnen we aan de laatste etappe. Leiden in hebben we ook nog last van drukte en rond 14:30 uur parkeren we de auto voor de deur. We laden alles uit, zetten de fietsen weer in de schuur en ruimen alle spullen op.
Hiermee komt er een eind aan onze twee weken in het buitenland en aan dit reisverslag. Gelukkig hebben we nog een weekje vrij, die we deels zullen vullen met klussen, en als het weer mee werkt nog met fietsen en/of wandelen, maar dan in Nederland.
Vanochtend hebben we licht ontbeten om tussen de middag uit eten te gaan. Voor Fransen is de periode tussen 12 en 14 uur het moment waarop zij uit eten gaan. Zo is ook het restaurant in ons stadje alle dagen open van 12 tot 14 uur en alleen op vrijdag en zaterdag ook van 19 tot 22 uur. Omdat het restaurant Au Clocher op loopafstand van ons vakantiehuis is en goede recensies kent gaan we daar eten. Onze maaltijd is deze keer gesponsord: “Bedankt Ma hiervoor!” Hieronder enkele foto’s van het voorgerecht, hoofdgerecht en dessert.
Na dit heerlijke menu wil Marit nog de kathedraal van Bourbourg bezoeken. En daarbij hebben we geluk want de deur staat open, dus kunnen we naar binnen. Daar worden we verwelkomd door een Fransman, die ons een Nederlandse uitleg geeft van wat er te zien valt in deze kerk.
Die heeft te leiden gehad tijdens de 2e Wereldoorlog en is daarna gerestaureerd en opnieuw vormgegeven door een kunstenaar Anthony Caro. Wij vonden het beiden dat hij dit erg mooi gedaan heeft.
Hierna lopen we terug naar ons vakantiehuis, om daarna nog wat laatste boodschappen te doen. Vervolgens pakken we onze spullen in, omdat we morgen weer terug naar Nederland gaan na eerst een week Ardennen en daarna een week noord Frankrijk. In Nederland hebben we dan nog een weekje vrij.
In de loop van de ochtend rijden we naar Calais, waar we de auto net buiten het centrum parkeren. Daarna lopen we eerst naar het stadhuis met zijn karakteristieke toren.
Voor het stadhuis staat een beeldengroep gemaakt door Rodin. Omdat dit een plek is, waar groepen gelost worden, die ook allemaal bij de beelden willen poseren, moeten we even wachten tot die zich weer verplaatsen. Dan kunnen we zelf een foto maken van de beelden.
Hierna lopen we door richting de haven. Onderweg passeren we nog een park met daarin beelden van Churchill en de Gaulle.
Later zien we nog een oude toren, die al in de Middeleeuwen onderdeel vormde van de bescherming van Calais tegen o.a. de Engelsen. De haven zelf is niet mooi of fotowaardig, dus lopen we via een kathedraal, die helaas niet bezocht kan worden, weer terug naar onze auto.
Bij de auto aangekomen stellen we de navigatie in op de krijtrotsen ten westen van Calais. De weg langs de kust is erg mooi en bij een uitzichtpunt parkeren we de auto en lopen we het laatste stuk naar een gedenknaald. Dit blijkt ook de plek te zijn waar je goed de kust van Dover, aan de overkant van het Kanaal, kan zien. Dat vonden de Duitsers ook tijdens de 2e Wereldoorlog. Om die reden plaatsten zij hier destijds een groot radarstation.
Hierna rijden we nog een stukje verder en via haarspeldbochten bereiken we de parkeerplaats bij Cap Blanc-Nez. Daar doen we onze wandelschoenen aan en lopen we naar de kust. Het laatste stuk gaat steil naar beneden.
Beneden aangekomen hebben we een mooi zicht over zee en op de krijtrotsen die hier steil omhoog gaan. We lopen wat over het grind en genieten van het uitzicht.
Hierna verlaten we het strand en boven aan het steile pad, genieten we nog even van het weidse uitzicht. Daar worden we door 3 Franse meisjes benaderd voor een interview. Dit verloopt enigszins hilarisch omdat de vragen in het Frans zijn, best wel technische vragen, dus ons Frans schiet tekort, en de meisjes spreken amper Engels tot onze verbazing. Gelukkig helpt Google Translate en kunnen we alle vragen over ons bezoek beantwoorden. Hierna lopen we terug naar de auto en rijden we terug naar ons vakantiehuis. Morgen alweer de laatste echte vakantiedag in Bourbourg.
Dinsdag 26 september – licht bewolkt tot zonnig – 24 °C
Vanmorgen na het ontbijt zetten we de fietsen achter op de auto om naar het startpunt van onze fietsroute van vandaag te rijden. We rijden de route Moulins et Secheries, ofwel Molens en Drogerijen, een tocht van ruim 40 kilometer door het vlakke land. Bij het startpunt aangekomen laden we onze fietsen af en nadat navigatie, bidon en kilometerteller zijn geplaatst, kunnen we op pad. En dat het hier vlak is, merken we snel, want we hebben de eerste 10 kilometer veel tegenwind. En dan was de windverwachting voor vandaag nog gunstig, zo ervaren wij het echter niet. Na verloop van tijd stuiten we op onze eerste molen, dus die maar vastgelegd.
We vervolgen onze route over vaak hele slechte wegen. Dus lekker stuiteren met onze fiets met harde banden. Maar, we doen dit voor de lol hoor. Wanneer we een tweede molen tegenkomen, blijkt dar deze de tand des tijds niet heeft kunnen weerstaan.
Na zo’n 15 kilometer zeggen we dat we stoppen om wat te drinken als we een bankje tegenkomen. Nou je raad het al, geen bankje in velden of wegen te bekennen. Dus na 20 kilometer maar noodgedwongen langs de weg gestopt om wat te drinken en te eten.
Bij de zee aangekomen lassen we een grotere pauze in om even bij te komen. Ook hier weer meerdere gendarmes die het terrein aflopen, op zoek naar illegalen en gelukzoekers. Het uitzicht is er voor ons niet minder om, met in de verte de zee. De oude Duitse betonnen verdedigingswerken uit de 2e Wereldoorlog vormen voor ons een goed zitje 9m even uit te rusten.
Daarna fietsen we weer verder en uiteraard komen we vrij snel na onze stop een echte picknick plaats tegen. Met een hele scheve toren. Ook een overblijfsel uit de 2e Wereldoorlog, gebouwd door onze oosterburen, en geraakt door de geallieerden.
Over nog slechtere wegen fietsen we door en bereiken we uiteindelijk weer ons startpunt. We laden de fietsen weer op en rijden terug naar ons vakantiehuis. Daar zitten we nog lekker in de tuin en genieten we van het lekkere weer. En constateren we dat we de fietsen niet voor niets hebben meegenomen. Ook dat we geen Drogerijen zijn tegengekomen vandaag.
Maandag 25 september – half bewolkt tot zonnig – 22°C
Vanmorgen stappen we eerst op de fiets om stokbrood te halen, want ‘onze’ bakker is slecht bereikbaar omdat de brug bij de bakker gerenoveerd wordt. Dus bezoeken we een andere locatie waar we stokbrood en croissants kopen.
Dus weer een echt Frans ontbijt waar we van genieten om daarna op de fiets te stappen en aan een fietstocht richting Duinkerken te beginnen. We verlaten Broekburg, ofwel Bourbourg, en via een verbindingsfietspad komen we op de route nr. 12, die langs de Noordzee kust loopt, van de Shetlands via Schotland en Engeland via Calais en Nederland tot in Noorwegen. Daarvan fietsen we een heel klein stukje.
De route gaat grotendeels over vrijliggende fietspaden. In de omgeving van Duinkerken zien we heel veel asielzoekers/vluchtelingen die in de bossen verblijven en hopen op een beter bestaan in Frankrijk of Engeland. Opvallend is dat het overwegend jonge mannen zijn die zich hier ophouden. Na circa 20 kilometer fietsen bereiken we Duinkerken.
Omdat het centrum en de boulevard van Duinkerken nog een stuk verder ligt en we ook nog terug moeten, nu met tegenwind, lassen we een kleine pauze in om even te zitten en wat te drinken.
Daarna keren we om en fietsen we terug naar ons vakantiehuis. Onderweg maken we een stop voor extra energie op te doen en dan op z’n Frans met stokbrood met Camembert. Met forse tegenwind fietsen we weer verder en na circa 42 kilometer (op een gewone fiets zonder trap ondersteuning) arriveren we weer bij ons vakantiehuis. Daar genieten we in de tuin van het mooie na-zomerweer.
