Vandaag onze laatste dag in Käxed. Dus trekken we er nog een keer op uit. We rijden eerst naar Sund, een klein gehucht op een paar kilometer afstand van ons. We rijden er maar toe en wanneer we niet verder kunnen, in verband met een slagboom op de weg, parkeren we de auto en gaan we een stuk lopen. En na verloop van tijd komen we bij een baai aan.

Daar hebben we een mooi uitzicht. We lopen nog wat door en tussen de bomen door zien we een eiland liggen.

Eerder deze reis zagen we al paddestoelen, maar nu zien we er wel heel veel bij elkaar. Dus tijd voor een foto.

Wanneer het pad weer stijgt, besluiten we om te keren en weer richting auto te lopen. Daar aangekomen stappen we in en rijden we naar een ander schiereiland, waar we een speciale toeristische route volgen. Die gaat eerst over gewone verharde wegen, maar al snel horen via de navigatie ‘onverharde weg’. De uitzichten onderweg zijn mooi. Eerst rijden we bijna op zeeniveau, even daarna weer op flinke hoogte.

Na enige tijd bereiken we het natuurreservaat Rotsidan. Daar parkeren we de auto en lopen we over een mooi pad naar de zee. Daar aangekomen zien we een mooie kust, met door de zee afgevlakte rotsen.

We lopen over de rotsen tot aan de zee en daar maak ik nog enkele foto’s van de mooie omgeving.

Hierna lopen we weer terug naar de auto en na wat gedronken te hebben rijden we via mooie wegen weer naar de doorgaande weg, de E4. En via de E4 bereiken we aan het einde van de middag weer onze vakantiewoning. Daar aangekomen pakken we na het avondeten de meeste spullen weer in, omdat we morgen richting Stockholm vertrekken.

Na het ontbijt dien we de wandelschoenen aan voor een wandeling naar het meertje Hemtjärnen, dat op ca. 2,5 kilometer van ons vakantiehuis ligt. De wandelweg er naar toe voert eerst langs weiden.

Het pad wordt steeds smaller en na verloop van tijd stijgen we ook steeds meer. Op de heenweg komen we helemaal niemand tegen en genieten we van de rust en het relatief makkelijke pad.

Al wat we dichter bij het meertje komen moeten we steeds meer klimmen. Maar door alle wandelingen van de afgelopen periode lukt het ons gewoon en gaan we gestaag door.

Uiteindelijk bereiken we het meertje. En opdat het vrijwel windstil is tussen de bomen spiegelt het water mooi.

Hierna lopen we weer terug naar ons vakantiehuis. Het grootste deel van de route gaat nu bergaf. Onderweg maken we nog een foto met daarop ons vakantiehuis. Dat is het rode huis net iets links van het midden van de foto (onder de boom).

Hierna maken we nog een ritje met de auto over het tegenover ons gelegen schiereiland en doen we ook nog wat boodschappen bij de supermarkt. Morgen alweer de laatste volle dag hier.

Hoewel het er een beetje druilerig uitziet, doen we toch de wandelschoenen aan en stappen we in de auto om te rijden naar de noordingang van het Skulekogens Nationaal Park. Onze route voert eerst over de E4, de doorgaande semi snelweg, na de afslag rijden we verder over een onverharde weg, en omdat het nat is buiten, ziet de auto als we stoppen op de parkeerplaats bij de ingang van het park er bijzonder vies uit.

We maken vandaag een wandeling naar een eiland, met de naam zoals in de titel van vandaag. Het eerste stuk is makkelijk over een gewoon pad. Bij de zee aangekomen maken we een foto van het uitzicht.

Omdat het hier in Zweden ook herfst is, zien we onderweg vele paddestoelen staan, zelfs die rode met witte stippen.

Daarna wordt de route wat pittiger en doordat het natter is, zijn vooral de boomwortels glad. En op zo’n pad met boomwortels is het zaak goed je pad te kiezen.

En het zijn niet alleen boomwortels die het lopen lastig maken, want ook de vele rotsblokken en keien zijn uitdagend.

Onderweg krijgen we tussen de bomen door al goed zicht op het doel van onze wandeling, het eiland. Maar we moeten nog wel even verder. Hier en daar is het pad weggeslagen en is een alternatieve route ontstaan. Ook bij een riviertje waar we overheen moeten. Gelukkig is er 50 meter stroomopwaarts een nieuwe brug gemaakt.

Na ruim een uur wandelen bereiken we het eiland en gedurende hele wandeling zijn we welgeteld 4 andere wandelaars tegengekomen.

Daar zoeken we een zitplekje op een van de rotsen om even bij te komen. We drinken wat water, nemen een energy bar en genieten van de rust en het uitzicht.

Hierna lopen we de route weer terug. Dat doen we op ons gemak, vooral goed uitkijkend voor de boomwortels en keien op ons pad.

Na ruim 2 uur lopen en 8 kilometer bereiken we veilig weer de parkeerplaats. Daar puffen we nog even uit voordat we in de auto stappen. Onderweg naar huis doen we nog boodschappen in een grote ICA supermarkt en vanavond staat er pizza op het menu. Tot morgen.

Vandaag laten we de wandelschoenen een beetje bijkomen van gisteren. Vandaag is het flink bewolkt, dus gisteren hebben we echt geluk gehad met het weer tijdens onze wandeling. Al kijkend op de kaart besluiten we naar Örnsköldsvik te gaan. Een stad,met 35.00p inwoners, zo’n 35 kilometer naar het noorden. We rijden via de E4 en zijn snel in de stad. Daar parkeren we auto en lopen we door het kleine winkelgebied. We bezoeken o.a. een Intersport winkel en enkele andere winkels.

Na ruim een uur zijn we wel klaar in deze stad en rijden we weer richting onze vakantiewoning, waarbij we een tussenstop maken bij de Fjall Raven fabriekswinkel met allerlei kleding en schoenen. Wanneer we naar de prijzen kijken zien we dat hoewel de fabriek hier staat, de artikelen in Nederland goedkoper zijn. Verder zien we ook weinig dat ons kan bekoren, dus al snel zijn we klaar en rijden we nu echt naar ons vakantiehuis. Daar lezen we wat en als rechtgeaard lid van de 3 October vereniging schrijf ik me online in voor de traditionele uitreiking van haring en wittebrood dit jaar.

Verder valt er weinig spannends te melden, en heb ik als afsluiting nog wel een foto vanuit het keukenraam.

Vandaag staat het nationale park Skuleskogen op het programma. Dit park heeft 3 ingangen en ons vakantiehuis ligt het dichts bij de ingang-zuid. We rijden eerst een kleine kilometer over de gewone weg, waarna we het richtingbord voor het nationaal park zien. Het is 4 kilometer rijden over een slechte onverharde weg totdat we de auto kunnen parkeren bij de ingang van het park. Daar stoppen we wat extra warme kleren in de rugzak en gaan we op pad. Het eerste stuk gaat makkelijk over planken.

Dit stuk wat we lopen maakt onderdeel uit van een lange afstandswandeling, die ook door dit nationale park loopt, het Hoge Kust pad. Dit stuk is nog erg makkelijk. En het uitzicht onderweg is fantastisch.

Terwijl we verder lopen komen we uit bij een bijzondere plek, waar heel veel ronde keien liggen. Die zijn in een ver verleden, toen de zee nog veel hoger stond, hier afgesleten tot ronde keien. Gelukkig voor ons staat de zee weer een stuk lager.

We klimmer verder omhoog, want we gaan steeds verder omhoog en op de natte stukken zijn meestal houten loopplanken neergelegd. Onderweg zien we ook wel hele mooie plaatjes, die we dan ook zeker vastleggen.

Een van de hoogtepunten in dit nationale park is de Slattdals skrevan, een kloof met steile wanden waar je doorheen kan lopen. Alleen is de weg daar naar toe niet makkelijk. Het is een steile klim over grote keien.

Maar we zetten door en na verloop van tijd denken we de kloof bereikt te hebben en maakt een zekere euforie zich meester van ons. Alleen is het wel een kloof maar niet degene die we kennen van de plaatjes van internet.

We moeten eerst nog hier door heen, over grote stukken rots en keien, om uiteindelijk bij de echte kloof aan te komen. Het zal duidelijk zijn dat we hier geen 5 kilometer uur halen met lopen. Maar na alle inspanning is het dan zover en bereiken we dit pareltje in het park.

Hierna staan we voor de keuze dezelfde weg terug of doorlopen en het rondje afmaken. We kiezen voor het laatste en al snel worden onze eerdere inspanningen beloond en dalen we geleidelijk af naar een meertje, waar we even bijkomen van alle inspanningen. Daar drinken we water en eet ik enkele pannenkoeken die we gisteren over hadden en nu prima smaken en weer energie geven.

We lopen weer verder en de route is zeker niet makkelijk en via rotsen en allerlei uitstekende boomwortels dalen we geleidelijk af richting zeeniveau. Onderweg maak ik natuurlijk wel een aantal foto’s van de mooie uitzichten. Maar het is ook wel goed kijken waar je loopt, want deze zwarte slang kwamen we ook nog tegen en toen we even stilstonden kwam die op ons af, dus liepen we maar weer snel door.

Uiteindelijk bereiken we het pad langs de kust en zijn we weer op weg richting de zuid-ingang van het park. Het is een ruim 4,5 kilometer lang pad, waar het de kunst is de vele boomwortels te ontwijken tijdens het lopen. Hier en daar is het pad weggeslagen door riviertjes, maar dit pad loopt makkelijker dan het geklauter over rotsen. Waar een doorsteek is naar de zee, genieten we van het uitzicht.

Totaal hebben we 4 uur gewandeld en een afstand van 11 kilometer afgelegd en is het fijn om weer bij de auto aan te komen, want dit was wel de zwaarste wandeling van deze vakantie. Maar wel een hele mooie en uitdagende. Ik denk wel dat we morgen even rustig aan doen. Bekijk alle foto’s in het fotoalbum