Gelukkig trok het onweer gisteravond langs ons heen en kregen we alleen wat regen over ons heen en is verdere ellende ons bespaard gebleven. Wanneer we van onze plek wegrijden stoppen we eerst bij de receptie van het park, want daar is ook het museum dat we gisteren dicht aantroffen tijdens onze wandeling. Nu is het wel open en we bekijken de tentoonstelling. De naam van het park Copper Breaks is gebaseerd op het koper dat hier werd aangetroffen. Hoewel veelbelovend bleek het uiteindelijk te weinig en ook was er onvoldoende water om de winning succesvol te maken. In het museum is ook veel aandacht voor de native Amerikanen, de indianen die hier leefden voordat de kolonisten kwamen.We vervolgen onze route die ons vandaag in de buurt van Amarillo brengt. Onderweg bij een Walmart kan ik weer de verslagen online zetten dankzij de wifi die daar is. Dan doen we gelijk maar wat boodschappen. Zo wordt het vanavond pizza avond, dankzij de gasoven in de camper. Na een rit van circa 3 uur bereiken we het State Park Palo Duro Canyon, een van de mooiste en drukste parken van Texas. En nadat we ons aangemeld hebben, wat snel gaat dankzij onze eerdere online reservering, rijden we het park in. En bij het eerste uitzichtpunt stoppen we gelijk om te genieten van het panorama over het schitterende canyon landschap.We rijden door naar onze plek waar we de camper parkeren en we onze bergschoenen aantrekken. Want we willen na al dat rijden ook wel genieten van de natuur door een flinke wandeling te maken. Buiten is het wel lekker warm, zo’n graad of 28, dus gewapend met enkele flessen water gaan we op stap. We lopen eerst een trail die te boek staat als moeilijk, daarna een gedeelte dat als gemiddeld genoteerd staat en we eindigen met een makkelijk deel. De route loopt deels door het canyon gebied met de rode rotsen overal om ons heen.Afgezien van 3 mountain bikers die de route fietsen en 3 andere wandelaars, komen we niemand anders tegen. Onderweg stoppen we om te genieten van het uitzicht of om water te drinken, want het is wel zweten geblazenMoe en voldaan keren we weer terug bij de camper en hebben we 10 kilometer gelopen zo blijkt. Buiten onder het genot van een drankje komen we een beetje bij van de inspanning en later eten we de eerder genoemde pizza’s. Bij het bijwerken van het verslag is duidelijk dat er weer een mooie dag opzit.

Nadat we Ray Roberts Lake hebben verlaten, rijden we verder naar het westen richting Amarillo. Het is vandaag een beetje bewolkt, en de temperatuur is lekker. We hoeven vandaag geen stops te maken, alleen 1x om te tanken. Nadat de navigatie ons richting onze overnachtingsplaats stuurt via een binnendoor weg, kunnen we goed het Texaanse platteland in ons opnemen. Het is een goede route, totdat we het bord ‘Pavement Ends’ tegenkomen, wat betekent dat het asfalt ophoudt en overgaat in gravel.Zo rijden we ongeveer 10 mijl verder en zijn we weer blij als we een doorgaande geasfalteerde weg bereiken. Dan is het nog een paar mijl tot onze campingplek in Copper Lake State Park. Daar melden we ons bij de receptie en krijgen we ook een trail-kaart mee. We zoeken onze plek op, en nadat alles geïnstalleerd is, klappen we onze campingstoeltjes uit om in de luwte van de camper wat te drinken, want het waait wel erg hard zo bovenop de heuvel waar we staan.Nadat onze (fris)drankjes op zijn trekken we de bergschoenen aan en gaan we op pad. We volgen een trail die door het park loopt en bij de receptie/kantoor uitkomt, om daar het museum te bezoeken. Het is een mooie wandeling door een gebied dat flink onderhevig is aan erosie tijdens regen.Na een flinke wandeling bereiken we de receptie waar een allervriendelijkste Ranger ons vertelt dat het museum net gesloten is, maar morgen vanaf 8 uur weer open is. Dan gaan we morgen maar kijken.We lopen terug naar de camper en klappen onze stoeltjes weer uit en zoeken ons plekje in de luwte van de camper weer op.Op een gegeven moment klopt dezelfde Ranger op onze deur en wanneer we omlopen vertelt hij dat er een onweer op komst is en dat het handig is alles wat buiten los ligt, binnen te halen. Nu ligt er bij ons niets buiten, maar sommige Amerikanen moeten nog even flink aan de slag. Buiten zien we wel mooie onweerswolken ontstaan, nu maar afwachten wat dat voor ons betekent.

Vanmorgen hebben we ons gericht op het reserveren van campings voor de komende dagen. En omdat we op de camping geen internet hadden, zijn we naar een Walmart gereden, omdat daar altijd wifi is. Gelukkig had mijn telefoon ook bereik met internet, zodat we vanuit de camper, via mijn laptop op zoek konden naar vrije camping plekken. Helaas was er al het nodige niet meer beschikbaar, omdat de Amerikanen er Inn het weekend ook op uittrekken. Gelukkig konden we met enige aanpassingen toch reserveringen maken voor de komende 6 dagen. Daarna staan we bij de Grand Canyon, waar we al reserveringen voor hebben. Dus de komende tijd is alles geregeld.Hierna doen er nog wat boodschappen in de Walmart en tanken wr nog even snel. Wel goedkoop hier, $2,30 voor een gallon, omgerekend ongeveer €0,53 per liter. Alleen is onze camper niet zo zuinig en is het verbruik nog geen 1 liter op 4 kilometer.Onze reis voert vandaag naar Ray Roberts Lake State Park, net boven Dallas. Het is een mooi Park, waar we weer een goede plek hebben met stroom- en wateraansluiting. We maken nadat we geïnstalleerd zijn een wandeling van ruim 5 kilometer door het mooie landschap, met een aantal herten die ons min of meer verbaasd aanstaren.Onderweg komen we 3 personen tegen, verder is het erg rustig nog en ook lekker weer, we lopen zonder jas buiten en hebben het zelfs warm. Bij terugkomst drinken we buiten zittend een drankje. ’s Avonds werk ik weer dot verslag bij en zoek ik de GPS locaties van de komende campings, zodat we daar makkelijk naar toe kunnen rijden met onze navigatie. Vannacht wordt het in ieder geval niet meer zo koud en de komende dagen loopt de temperatuur overdag op tot ca. 28C, zo beloven de weer profeten. Maar kijken of dat waarheid wordt.

Vanmorgen rijden via het laatste stukje Natchez Trace Parkway naar het stadje Natchez. Daar parkeren we de camper bij het bezoekerscentrum, waar we gelijk wat informatie krijgen en een kaart met bezienswaardigheden.Een Amerikaan zou het vervolg met de auto doen, wij lopen door het stadje, aangezien het heerlijk zonnig weer is, wel nog een beetje fris. Eerst lopen we naar de Mississippi rivier. Helaas kunnen we vanwege de hoge waterstand niet doorlopen en dus moeten we terug.Daarna lopen we naar het William Johnson House. De voormalige bewoner van dit huis was een slaaf die op jonge leeftijd vrijheid kreeg van zijn meester en waarschijnlijk ook vader. Door hard werken heeft deze William het ver geschopt, met o.a. 4 kapperszaken. Opvallend was wel dat hijzelf ook slaven in dienst had, of huurde van anderen.Daarna lopen we verder door Natchez en zien we meerdere zogenaamde Antebellum huizen, sommigen met mooi uitzicht op de rivier.Bij een huis het Edelweiss huis lezen we dat gebouwd is volgens een plaatje. Ook de huizen in de directe omgeving zijn enorm mooi om te zien, met in de tuinen schitterende bloeiende bloemen.Hierna wordt het tijd om onze route voort te zetten, steken we de Mississippi rivier over en via Shreveport rijden we Texas binnen.Na een bezoek aan het Visitors Center rijden we door naar onze overnachtingsplek in het Martin Creek Lake State ParkDaar maken we nog een flinke wandeling over de camping, die zo goed als leeg is en over het eiland dat via een brug met het vasteland is verbonden.Daarna plannen we in de camper de route voor de komende dagen. Morgen als we bereik hebben of in een Walmart kijken of we kunnen reserveren. Vannacht belooft weer koud te worden met temperaturen tegen het vriespunt. En wij maar denken dat we naar het warme zuiden zijn gegaan.

Vandaag rijden we ons tweede deel van de Natchez Trace Parkway, en wel het deel van Jackson naar Natchez. Was het gisteren lekker warm weer met zo’n 26 graden, na het onweer van gisteren is een koufront binnen getrokken en is de temperatuur gekelderd naar maximaal 13 C. De weervrouwen op TV hebben het over de winter die weer terug is.Bij de Walmart doen we nog enkele boodschappen en boeken we ook nog 2 campings voor morgen en overmogen in State Parks in Texas. Daarna pakken we de route weer op. Zo stoppen we bij de Bidden Trace, een laag gelegen deel van de oude trace.Ook stoppen we bij een plek waar vroeger een groot dorp was met zo’ n 2600 inwoners, waarvan wel ca. 2.000 slaven. Nu woont er niemand meer, wel staat er nog een Methodisten kerk.Een andere plek waar we stoppen is Mount Locust Inn en Plantage. Dit is de enige overgebleven herberg langs de route, waar ook een plantage was met vele slaven. Er is nog maar weinig wat daar aan herinnert.Een laatste stop maken we bij Emerald Mound, een heilige plaats voor de Indianen, die hier hun tempel hadden gebouwd. Dit deden zij door een grote heuvel van grond te maken. Vele tonnen aarde hebben zij in het verleden verplaatst om deze verhoging in het land te maken. Daarop bouwden zij dan houten gebouwen, die er uiteraard niet meer zijn. Wel nog twee extra verhogingen bovenop de heuvel. Indrukwekkend om te zien.Hierna rijden we naar onze overnachtingsplaats. Daar aangekomen herken ik nog wat van de camping, op een eerdere reis met Koen hebben we hier ook overnacht. Nadat we goed staan maken Marit en ik nog een wandeling door het bos. Morgen trekken we weer verder.