Nadat we de vorige avond gewaarschuwd zijn door de camp host over veel wind vandaag, valt het bij het opstaan nog mee, maar snel daarna neemt de wind flink in kracht toe. We gaan in Winslow eerst nog langs het postkantoor om enkele postzegels te kopen voor 2 kaarten die we nog moeten versturen.
Daarna pakken we de Interstate 40 richting Flagstaff. Onderweg waait het enorm en dat is lastig met rijden, zeker wanneer er ook nog eens grote vrachtwagens op hoge snelheid ons inhalen. Ook de brandstofmeter laat zien dat we de wind flink tegen hebben.
Dus in Flagstaff nog maar even getankt. Daarna rijden we door een bosrijke omgeving naar de Grand Canyon.Omdat we eerder al gereserveerd hebben kunnen we op de camping terecht, alleen waren we destijds laat met reserveren zodat we de komende 3 nachten steeds op een andere plek op de camping staan. Een beetje lastig, maar wanneer we het bord ‘Camping Full’ zien staan, nemen we dat ongemak maar voor lief. Na de lunch in de camper lopen we naar de bus die langs de camping rijdt. Hier rijden allemaal shuttle bussen die de bezoekers naar de verschillende plekken brengen, zodat er weinig ander verkeer is. Zo rijden wij naar de oostkant van het gebied en lopen vanaf daar terug langs de rand van de Canyon, onderweg genieten van de mooie vergezichten.
Na een mooie wandeling pakken we de shuttle bus weer terug en stappen we bij onze camping weer uit.Vandaag was het nog lekker weer ondanks de wind en konden we wandelen in ons wandelshirt bij temperaturen van 22 C. Vannacht belooft een koude nacht te worden met lichte vorst tot -3 C.
Monthly Archives: april 2019
Dag 16: Petrified Forest
Vanochtend hebben we niet zelf ontbijt gemaakt, want op onze KOA camping kunnen we aanschuiven bij het ontbijt dathier aangeboden wordt, dus daar maken we graag gebruik van. Er zijn cerials, en verder toast, koffie, thee, jus d’orange e.d. Een heel leuk gebaar wat we nog niet eerder hebben mee gemaakt.
Daarna is het tijd om te vertrekken en deels voert onze trip over dr historische Route 66. We tanken nog een keer en rijden door naar de grens tussen New Mexico en Arizona waar we een koffiestop hebben. Daarna rijden we door over Interstate 40 tot we de afslag naar Petrified Forest National Park tegenkomen. Dat is onze hoofdbestemming voor vandaag. Het is een park waar ik al eens eerder met Koen geweest ben, maar nog niet met Marit.
Nadat we onze parkpas hebben laten zien bij de ingang mogen we doorrijden. In het begin van het park zijn het vooral de vergezichten en de uitgestrektheid die enorm indrukwekkend zijn. Oordeel zelf maar op basis van de foto’s (deze volgen later). We stoppen en maken een kleine hike langs de rand en genieten van het uitzicht.
We vervolgen onze route en stoppen bij plaatsen waar honderden jaren geleden volkeren woonden in deze streek, daar huizen bouwden en allerlei inscripties op de rotsen achter lieten.
Even verder komen we in een deel dat de badlands werd genoemd en waar we weer een hike kunnen maken. Deze keer met steile hellingen, van zo’n 35%, en dan eerst naar beneden, dus straks weer maar boven en dat bij temperaturen rond 30 graden. Maar het loont de moeite en het bijzondere is dat we hier ook geen anderen tegen komen, waarschijnlijk vanwege de pittige hellingen.
Verderop in het park zien we waar het park zijn naam aan heeft te danken, overal delen van versteende bomen. Het is ongelooflijk om te zien dat het hout versteend is, want vaak ziet het er uit als echt hout, dat je zo zou kunnen doorhakken.
Het hout heeft doordat het versteend is ook allerlei mooie kleuren gekregen. Echt heel speciaal om te zien.
Onze laatste stop is bij het bezoekerscentrum en daarna rijden we door naar onze overnachtingsplek, in het Homolovi State Park. Dit deel van Arizona wordt door de Hopi, oorspronkelijke bewoners rond 14e eeuw na Chr. nog steeds gezien als deel van hun geboortegrond. Er zijn hier nog enkele ovetblijfselen uit die tijd, morgen maar kijken of we die kunnen vinden.
Dag 15: Via Albuquerque naar Grants
Deze ochtend verlaten we onze camping aan het Santa Rosa meer om verder naar het westen te rijden. Onderweg tijdens onze koffie break bel ik via Whatsapp naar Wouter, die samen met Annabelle en Koen bij hun oma en mijn moeder zijn om te eten. Zo zien we ze alle vier in een keer en zij ons ook vanuit onze camper. Leve de mobiele telefoon dat dit zo makkelijk kan, vanuit New Mexico, midden in de woestijn, langs de snelweg.
Over snelweg gesproken, we komen hierlangs regelmatig plaatsen tegen waar niets anders is dan een hotel en een casino. Ook hier in Nieuw Mexico kan dus gegokt worden. Alleen dan niet in Las Vegas, New Mexico, wat we op vandaag tegen komen. Want daarvoor moet je naar Las Vegas, Nevada, eindpunt van onze reis over een week.
In Albuquerque doen we boodschappen bij Walmart, tanken we en parkeren we de camper bij een andere supermarkt, zodat we kunnen lunchen bij Panda Express, een keten waar je origineel Chinees eten kan bestellen en uiteraard opeten. Het concept is dat je rijst of mie neemt en daar dan diverse gerechten bij kiest. Alleen de hoeveelheden die je krijgt zijn echt Amerikaans, dus veel.
Hierna rijden we door naar onze KOA camping in Grants. We hebben gekozen voor een KOA camping zodat we daar kunnen wassen en zo de rest van onze reis vooruit kunnen met onze schone kleren. Na het wassen maken we een korte wandeling over een trail die achter de camping is uitgezet. Deze trail voert door een lava landschap dat hier vele jaren geleden is ontstaan, toen een lavastroom van 7,5 meter hoog over het land stroomde. Overal zien we toppen van bergen die in een ver verleden vulkanen waren.
En zoals op de foto te zien is, ligt er op de toppen van de hoogste bergen nog wat sneeuw. Het kan hier ’s winters echt koud zijn. Ook omdat we op grote hoogte zitten, volgens onze GPS bijna 2.000 m hoogte, namelijk 1984 meter. Later genieten we van de ondergaande zon, die de bergen en de wolken mooi aankleurt.
PS: omdat we op een KOA camping staan is er ook wifi en daarom heb ik in het fotoalbum VS2019 met de tijdens deze reis gemaakte foto’s opgenomen.
Dag 14: Rustdag bij Santa Rosa Lake
Vandaag een rustdag tijdens onze reis door de VS, dus een dagje niet rijden. We slapen zowaar een beetje uit en ontbijten uitgebreid. Na de koffie trekken we de wandelschoenen aan om de Lake Shore Trail te lopen, een gemarkeerde wandeling die start aan de rand van de camping en langs de oevers van het meer gaat.
We lopen naar het begin van de trail en volgen de route langs het meer, met mooie vergezichten. Gelukkig staat er nog een verfrissend windje, want de temperatuur is al flink opgelopen en de zon schijnt er lustig op los. Daarom hebben we ook water meegenomen, iets wat hier ook altijd geadviseerd wordt.Onderweg zien we nog diverse cactus soorten, een van de weinige planten die het in dit droge klimaat goed doen.
We lopen de hele trail uit en omdat er geen aansluitende trail is, lopen we dezelfde route de andere kant op terug. Na een kleine 2 uur lopen bereiken we weer onze camper.
Daar genieten we buiten van onze lunch, ziitend aan de tafel met tafelkleed, beschermd tegen de zon door ‘zonhut’. De rest van de middag doen we rustig aan, en lezen we vooral. Morgen starten we weer de camper en rijden we weer richting westen.
Dag 13: New Mexico
Deze ochtend rijden we eerst nog de route door het Palo Duro Canyon park. Hoewel het minder zonnig is dan gisteren, de uitzichten vanuit de canyon, waar de weg zich doorheen slingert, blijven mooi.
Helaas moeten we afscheid nemen, want we hadden hier nog wel een dagje langer willen blijven staan. Alleen was alles al gereserveerd. We rijden het park uit en doen nog een paar boodschappen, want komende 2 dagen staan we op dezelfde plek.Hierna rijden we richting Nieuw Mexico, waarbij we een stop maken bij 10 Cadillacs die in de grond staan, en waar heel veel verf uit spuitbussen op is gespoten. Een grappig gezicht en voor ons aanleiding om een kijkje te nemen.
We verlaten Texas, waar naast olie ook heel veel windmolens staan en rijden Nieuw Mexico binnen. Daar is het een uur vroeger, dus dat scheelt weer. We verlaten na verloop van tijd de snelweg om naar onze camping in het Santa Rosa Lake State Park te rijden. In de verte zien er de bergen, waar op de toppen nog sneeuw ligt.Eerst brengen we een kort bezoek aan het dam-informatie centrum. De dam is primair aangelegd om overstromingen te voorkomen en ook om de landbouw van water te voorzien. Daarna rijden we door naar onze gereserveerde plek en nadat we geïnstalleerd zijn, gaan we lekker buiten zitten op de bank die bij onze plek hoort en vanaf daar hebben we een mooi uitzicht op het meer. Morgen staan we hier ook, een dagje niet rijden is ook wel eens lekker.