Deze morgen gaan we verder richting het westen, nadat we gedoucht zijn. We willen dat in de camper doen, alleen was het water niet warm geworden, waar Marit achter kwam, toen ze onder de koude straal stond. Door de storm zijn er ook 2 schroeven losgekomen aan de camper, dus nog een reden om langs een dealer te rijden. We stemmen dit eerst af met de verhuurder. In Rapid City, waar we sowieso langs moeten, zit een dealer. Deze heeft zo hij opmerkt ‘pas over 3 weken tijd’, toch loopt hij met ons mee naar de camper. Uiteindelijk werkt het warme water weer, en de losgekomen schroeven vormen bij rustig weer geen probleem.

Hierna doen we boodschappen in Rapid City en rijden we daarna naar Custer State Park. Daar aangekomen brengen we eerst een bezoek aan het Visitors Center, waar we een mooie film zien over het park, dat vooral bekend is van de duizenden bizons die hier in het wild leven.  We vervolgen onze weg richting onze camping, Blue Bell Campground, midden in het park. Daar hebben we een mooie plek midden in de natuur. We staan wel een beetje scheef, dus dat wordt het kussen aan de andere kant van het bed. Het is helaas niet zo mooi weer, ’s avonds regent het en voor ons comfort doen we toch de kachel aan.

Omdat we vandaag nog een dag in de Badlands blijven, was het idee om een beetje uit te slapen. Alleen van slapen is al niet zo veel terecht gekomen, laat staan uitslapen. Het is bekend dat het in de Badlands altijd waait, alleen vannacht was het meer een storm. Zo erg, dat we om 2 uur de slide-out hebben ingeschoven. Later die nacht heb ik het luik waar het stroomsnoer uitkomt nog vastgemaakt met duck tape, omdat het lag te klapperen.

Na het ontbijt gaan we op stap, voor de Badlands Loop, een rit met de camper die door de Badlands voert. We stoppen op meerdere plekken voor een kleine of een langere wandeling. De eerste stop zetten we de camper langs de weg en lopen we richting de rotsen.

Een bijzonder gezicht en vooral heel rustig. Bij de 2^e stop is het idee om een deel van een trail te lopen. Al snel gaat het steil omhoog. Marit stopt eerder en ik loop door naar boven. Onderweg zie ik op de rotsen aan de overzijde een bighoorn lopen, en deze stopt, zo lijkt het wel voor mij, om te poseren.

Boven aangekomen heb ik een mooi wijds uitzicht. Hierna daal ik weer en kom ik halverwege Marit tegen en gaan we samen naar beneden, naar de camper.

Verderop is een soort fossil trail, een pad waar resten van fossielen zijn gevonden. Wij zien er geen, hoe goed we ook kijken. We steken de weg over en starten daar op een trail die door een groot deel van het gebied gaat. We schrijven netjes onze naam en tijd op in het back country boek dat daar ligt, voor het geval er iets mocht gebeuren en we wandelen een stuk.

Helaas hebben we de rugzak met water, reepjes en kleding niet mee, dus lopen we ruim een half uur, waarna we omkeren en weer richting camper lopen. Onderweg zijn we welgeteld 6 personen tegengekomen. Na ruim een uur wandelen en lekker bijgekleurd door de zon, stappen we weer in de camper. We stoppen meerdere keren onderweg bij allerlei uitzichtpunten, voor de mooie uitzichten en een keer om te lunchen.

Bij een van de laatste stops zien we allemaal prairie dogs, kleine beestjes, die zeker als ze rechtop staan/zitten er aandoenlijk uitzien. Als je de foto ziet snap je het wel.

Als laatste staat nog een bezoek aan lanceerlocatie 9, van de Minuteman raket, op het programma. We komen daar om 15:15 uur aan en laat nou om 15 uur het hek op slot gaan. Gelukkig kunnen we wel door het hek heen nog een beeld krijgen van deze bijzondere plek. Zoals ik al eerder zei, is het niet nodig geweest deze wapens af te vuren.

Hierna rijden we via de snelweg terug naar de park ingang. We rijden weer een stukje door het nationale park Badlands om bij onze camping terug te keren. Daar installeren we ons weer, na een mooie dag, morgen verder.

Vanmorgen verlaten we de camping langs de Missouri en vervolgen we onze weg over de Missouri naar het westen, door het grote lege deel van de Verenigde Staten. Uitgestrekt is het hier vooral, met gras, heuvels en een snelweg. We zien ook na de meer landbouwactiviteiten van de afgelopen dagen, nu meer koeien langs onze route.

We stoppen bij een Visitors Center, waar we veel kunnen zien over de meer dan 1000 raketsilo’s met de Minuteman raketten, die hier tijdens de koude oorlog opgesteld stonden om de Russen af te schrikken en indien nodig aan te vallen / terug te slaan. Zo’n raket deed er na lancering en vlucht over de Noordpool zo’n 30 minuten over om zijn bestemming in Rusland te raken. Gelukkig is het zover niet gekomen. 

Hierna, nadat we de klok nog een uur teruggezet hebben en het tijdsverschil met Nederland nu 8 uur (vroeger) is, rijden we richting onze camping in de Badlands. Onderweg stoppen we diverse keren om van het bijzondere landschap te genieten. Bij die stops nemen we wel water mee, want het is buiten minstens 33C, en wanneer we uit de wind staan, voelt het nog warmer. De rotsen zijn heel speciaal, niet met iets te vergelijken in Europa.

We bereiken de camping en kunnen doorrijden naar ons plekje, gelukkig met stroom voor de airco. We parkeren de camper, schuiven de zijwand uit en daarna lunchen we heerlijk buiten aan onze picknick tafel, beschermd tegen de zon en genietend van het mooie uitzicht.

Na de lunch wandelen we naar het bezoekerscentrum. Daar aangekomen merken we hoe warm het buiten is. Binnen in het bezoekerscentrum is het aangenaam en kunnen we bijkomen. Klagen hoor je ons niet, want het is wel lekker dat mooie weer. Morgen wordt het ca. 10 graden koeler, maar 20 C is ook nog lekker. In het bezoekerscentrum bekijken we de film over het park, die altijd een goede indruk geeft van het park in alle seizoenen. Hierna wandelen we terug naar de camper, via de souvenir shop, waar we niet echt iets mooi zien. Bij de camper aangekomen zetten we de stoeltjes in de schaduw van de camper, met zicht op de Badlands bergen, kortom dat is vakantie. Op de achtergrond horen we het geluid van allerlei vogels, wat een rust hier.

We eten ook lekker buiten en in de avond kijken we of er een mooie zonsondergang is, en of de bergen dan met de ondergaande zon mooi kleuren. Dat laatste onder het genot van een kop koffie. Het betrekt wel, de vraag is of de wolken ons toelaten naar de sterren te kijken, iets dat hier goed kan, omdat het hier echt donker is.

Bekijk alle foto’s in het album

Vanmorgen staan we rond 7:30 uur op, buiten is het al lekker licht en wat mij betreft maken verduisterende gordijnen onze camper helemaal compleet, maar ja, je kan niet alles hebben. Ik weet niet of je de video bekeken hebt (zie dag 02), dan kan je zien dat de camper echte luxe biedt en ook echt groot is. Na het ontbijt schuiven we de zijwand weer in en vertrekken we richting het westen. We rijden door een enorm leeg gebied, met veel landbouw, verscheidene boerderijen en slechts enkele plaatsjes. Een van die plaatsjes is de geboortestad van Laura Ingalls Wilder, de schrijfster van de tv serie “Het kleine huis op de prairie”. Een serie die jaren geleden op de tv was en vele, vele keren is herhaald, zo weet Marit.

Gelet op de borden met reclame en allerlei andere teksten langs de weg rijden we ook niet door het meest progressieve deel van de Verenigde Staten. We stoppen nog een keer voor boodschappen en kopen gelijk nog een slaapzak, want in tegenstelling tot Cruise America, de verhuurder die we tot nu toe hadden, hebben we nu geen slaapzak/donsen dekbed maar slechts 2 dunne fleece dekens. Om gesteld te staan voor koude nachten, die zeker zullen volgen, kan de slaapzak ons wat extra warmte geven.

Rond 15 uur arriveren we op een camping in Chamberlain, South Dakota. Daar is nog plek en we nemen een plekje voor een nacht. En wat voor een plek, een met uitzicht op de rivier de Missouri , zo vanuit onze camper. We sluiten de stroom en het water weer aan en uiteraard gaat de hele zijkant weer naar buiten. We lopen daarna over de camping en op een bankje onder een boom is het genieten van het uitzicht op de Missouri, bij een temperatuur van ca. 28 C.

Morgen gaan we verder naar het westen richting de Badlands, kijken of het daar echt is zoals de naam suggereert. Maar voordat we gaan slapen genieten buiten voor de camper zittend, met een kop koffie in de hand, van de ondergaande zon.

Bekijk ook de andere foto’s.

Vanmorgen om 5:30 gaat de wekker, lekker vroeg. Gelukkig kunnen we vanaf 6 uur ontbijten, dus dat maar gedaan. Daarna de laatste spullen ingepakt en vertrekken we met de shuttle bus richting vliegveld. Daar komen we ruim op tijd aan en wachten we even tot de shuttlebus arriveert. Van de buschauffeur, alsof hij het weet van mijn wintersport reizen, krijg ik de lijst met instappers in mijn handen gedrukt, met het verzoek iedereen af te vinken die op de lijst staat. Omdat er nog 17 mensen ontbreken om 8 uur, onze vertrektijd, rijden we met een half uur vertraging weg, richting de fabriek.

De rit naar de fabriek duurt ongeveer 2,5 uur. Daar aangekomen lukt het om als eerste de formaliteiten af te handelen. Wij worden geholpen door Laurel, en omdat we ons al eerder via de site een pre-registratie hebben ingevuld, zijn we na het betalen van de borg snel klaar. Alleen moeten we eerst nog naar een plenaire uitleg luisteren, voordat we naar de camper kunnen. Daar lopen we na enige tijd naar toe, en geloof het of niet maar wij krijgen de grootste camper uit de vloot mee. De verdeling van de campers is vooral gebaseerd op de verhuurlocaties, dus in Denver hebben ze binnenkort een 31 feet camper in de verhuur. En 31 feet is lang, dat is omgerekend 9,45 m. En het bijzondere van onze camper is dat de hele linker zijwand bestaat uit een zogenaamde slide-out, wat erop neer komt dat de hele zijwand ongeveer een halve meter naar buiten kan schuiven. Hierdoor krijgen we binnen een enorme ruimte, zowel in het leefgedeelte als in onze aparte slaapkamer, met een kastenwand waar menigeen van kan dromen zo groot. Dus onze spullen opbergen is geen probleem. En dan is er nog steeds een echo te horen.

We verlaten als eerste de locatie waar de campers worden uitgereikt en rijden naar een Walmart om inkopen te doen. We slaan gelijk flink in wat als resultaat 2 volle karren oplevert.

In de camper geven we alle boodschappen een plekje en gaan daarna op weg naar onze eerste camping. Die ligt ongeveer 10 kilometer verder in het plaatsje Welcome. Daar krijgen we een mooie plek, want door onze lengte hebben we wel een forse plek nodig. Zodra we staan, schuiven we de zijwand uit en verbazen we ons over de enorme ruimte en de toch wel lange camper.

We pakken onze koffers uit en genieten daarna buiten van het zonnetje, en de temperatuur is heerlijk. Daarna eten we vis uit de oven, een luxe zo’n oven, die hebben we niet eerder gehad. Ondertussen kijken we TV, nog zo’n luxe die we niet echt kennen in een camper. Omdat het vanmorgen toch wel vroeg was, gaan we op tijd slapen.

Om een beeld te krijgen van de grootte van de camper, heb ik een filmpje van het interieur gemaakt. Bekijk via deze link de video van de camper. Bekijk ook de andere foto’s