Deze vrijdagmorgen staan we op tijd op, want we rijden vandaag zo’n 200 mijl ofwel 320 kilometer westwaarts, alvast richting Denver. Eerst doen we boodschappen bij een Walmart en daarna rijden we door naar City Park, de plek waar in 2002 de meeste onderdelen van de Olympische Winterspelen plaatsvonden. We kunnen ons goed voorstellen dat dit een goede locatie is, want er ligt hier en daar nog sneeuw. En we kunnen goed de skischansen zien liggen.

Over sneeuw gesproken, door het koude weer van de afgelopen periode en de sneeuw, die wij ook gehad hebben, waren gisteravond de wegen richting Denver onbegaanbaar. Vanmorgen is de situatie al verbeterd, en met een stijgende temperatuur de komende dagen, is de verwachting dat we Denver tijdig kunnen bereiken. Dus gaan we daar maar van uit.

Een groot deel van de route vandaag voert door bergachtig gebied. Dus dat is flink klimmen en dalen geblazen. Rond 16 uur bereiken we de ingang van Dinosaur National Monument. Met onze park pas kunnen we ook hier zo naar binnen en we parkeren bij het bezoekerscentrum.

Daar komen we meer te weten over de vele fossiele resten van dinosaurussen en andere dieren, die hier gevonden zijn. De film die over het park gaat, laat vele mooie plaatjes zien van het park.
We rijden door naar onze camping Green River en op ‘onze plek’ hangt een kaartje met Reserved en onze naam erop. We parkeren de camper en pakken onze stoeltjes om lekker in het zonnetje te zitten. Even later lopen we wat over de camping en zien dat er een trail vanaf onze camping naar een camping een kleine 2 kilometer gaat langs de Green River.

We lopen deze trail en stoppen meerdere keren om van het mooie uitzicht te genieten. Het lijkt wel of we hier alleen op de wereld zijn. Na klimmen en dalen bereiken we de andere camping, waar de enige gasten bestaan uit herten die daar rustig grazen. De camping is niet echt meer in gebruik en we lopen dezelfde route weer terug, omdat er geen ander pad is.

Voldaan komen we weer aan bij de camper, na al dat autorijden toch nog even de benen kunnen strekken. Morgen gaan we verder het park verkennen.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag in het foto-album

Vandaag bezoeken we het centrum van Salt Late City, en in het bijzonder de gebouwen van de Mormonen. Om in de stad te komen kunnen we gebruik maken van een gratis shuttlebus en nadat daarvoor gebeld is door de receptie, arriveert onze shuttlebus, die verzorgd wordt door de Mormonen. We worden allervriendelijkst ontvangen en krijgen onderweg al enige uitleg en een kaart van Temple Square met alle gebouwen daarom heen. Nadat we uitstappen worden we opgevangen door 2 zusters, die ons een privé rondleiding geven. De ene zuster komt uit Colombia, de andere uit de VS, en wel uit Las Vegas. Allereerst bezoeken we de kerk, die lang geleden gebouwd is door de eerste pioniers, die Mormoon waren. We krijgen meer te horen over de achtergronden van de Mormonen en hun geloof.

Daarna krijgen we een rondleiding door het Tabernakel, een speciale plek voor de Mormonen. Opvallend in het gebouw is het ronde plafond, waardoor er een hele goede akoestiek is. Dit is de plek waar de gelovigen bijeen komen, met een capaciteit van circa 3.000 personen. Opvallend het grote orgel. We krijgen nog meer uitleg en nadat aan ons wat vragen gesteld zijn, kunnen we ook aan de twee zusters die ons rondleiden vragen stellen.

Hierna eindigt onze rondleiding en lopen we zelf rond over het complex. Omdat we benieuwd zijn of er informatie te vinden is over onze voorouders, bezoeken we het genealogisch centrum van de Mormonen. Enig speurwerk leert ons dat er niet veel bekend is over onze voorouders hier. Wel leren we dat er ongeveer 1.050 Marit’s leven in de VS en ongeveer 150.000 René’s. Omdat we verder niet veel vinden lopen we door naar het Conference Center, ook hier krijgen we weer een privé rondleiding. Het is een enorm complex met een heel grote zaal waar wel 21.000 personen in kunnen.

We krijgen meer uitleg al lopend door het gebouw en we komen op een gegeven moment uit op het dak van het Conferentie Centrum, waar een grote tuin is aangelegd, met bomen en allerlei andere bloemen en vegetatie uit de staat Utah. Hierna eindigt onze rondleiding en hebben wij even ook even genoeg gehoord en gezien van en over de Mormonen.

We lopen naar het centrum van Salt Lake City en eten daar op een Food Court. Hierna lopen we door de stad naar de voormalige Trolley Remise, die nu omgebouwd is tot winkelcomplex. Leuk om te zien dat er hier ook oude gebouwen staan, die nu een nieuwe bestemming hebben gekregen. Het deed mij wel een beetje denken aan een HTM-remise trouwens. We nemen de tram terug naar onze camping.

’s Avons gaan we nog een keer met de shuttlebus de stad in, want iedere donderdag zijn er repetities van het koor in het Tabernakel. Ook nu worden we weer door vriendelijke mensen naar het centrum gereden en daar aangekomen kunnen we aansluiten in de rij met wachtenden die naar de repetities komen luisteren. We kunnen snel naar binnen en zoeken een plekje. In het Tabernakel staat een koor van circa 250 tot 300 mannen en vrouwen te repeteren, ondersteund door een volledig symfonie orkest. En dat klinkt enorm overweldigend. Vooral omdat er niet puur kerkmuziek wordt gezongen en gespeeld, het eerder filmmuziek die we horen, echt indrukwekkend. Via deze link kan je een korte video bekijken van de repetitie. Wanneer je op de foto klikt is er nog een iets langere video te bekijken.

Na een uurtje lopen we weer terug naar de shuttlebus, en worden we weer netjes afgezet op de camping. Daarmee sluiten we deze indrukwekkende dag af.

Ik eindigde gisteren met gelukkig zitten we droog. Wij wel, maar onze buren naast ons op de camping in een tent minder, die zaten vooral koud in een natte tent, dus heeft Marit hen voor de koffie uitgenodigd. Een gezin met 3 kinderen. En wel: een Duitse vader, een Belgische moeder, drie dochtertjes en net Nieuw Zeeland verlaten om in Duitsland te gaan wonen. Reizend via Hawaii, Canada door naar de VS en terug naar Canada en dan via IJsland naar Duitsland. We hebben ze koffie en thee aangeboden en de meisjes vonden de camper reuze interessant en hebben een bedankbriefje voor ons gemaakt. En speciaal voor ons deden ze voor ons de Haku, en daarna het Nieuw Zeelandse volkslied in het Maori en in het Engels, dat zongen ze iedere dag op school.

Vannacht klonk de regen al anders en vanmorgen bij het naar buiten kijken, zien we dat het helemaal wit is, van de hagel en de sneeuw.

En omdat er nog steeds neerslag valt, kleden we ons snel aan en vertrekken we snel voordat we vast komen te zitten. Helaas hebben we daardoor niets van het Craters of thee Moon National Park gezien, dus moeten we daarvoor een andere keer nog eens terug komen. Het eerste stuk dat we rijden is de weg nog erg wit, dus voorzichtig rijden we door.

Omdat het zo leeg is hier, rijden er ook weinig andere auto’s. Omdat we geleidelijk wat dalen, wordt de sneeuw minder en de weg schoner. Onderweg naar Salt Laken City rijden we nog door meerdere sneeuw- en hagelbuien.

Veilig bereiken we Salt Lake City, waar we eerst naar een groot winkelcentrum rijden, om daar te gaan shoppen en uiteindelijk niets te kopen. Hierna rijden we naar de camping waar we gereserveerd hebben. Daar hebben we een ruime plek, een zogenaamde pull-thru, een plek waar je zo in rijdt en bij vertrek weer zo uitrijdt. We doen de slide-out weer uit, voor extra ruimte in de camper, en sluiten de stroom en het water weer aan. Daarna is het tijd om nog een keer te wassen, op de camping hebben ze een wasserette met ongeveer 20 wasmachines en 10 drogers. Met onze spullen weer schoon redden we het zeker tot het einde van deze vakantie. Vannacht weer een koude nacht, morgen gaan we de stad in.

Bekijk ook de andere foto’s in het fotoalbum.

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan, want we moeten een flink stuk rijden. We verlaten met mooi weer het Yellowstone Park aan de westzijde en duiken gelijk de staat Montana in, om na een kwartier Idaho in te rijden. Het landschap bestaat uit bergen met echte toppen in de sneeuw en in de lager gelegen gebieden vindt landbouw plaats.

We verlaten de Highway en nemen een Byway, een toeristische route die ons naar de Mesa watervallen voert. Het is een mooi aangelegde weg, die vooral heel rustig is en door een bebost berglandschap voert. Bij een panoramapunt hebben we een mooi uitzicht op de Mesa waterval en de canyon waar de rivier doorstroomt. En omdat het koffietijd is, nemen we ook gelijk een bakkie koffie.

We vervolgen onze rit en om in Idaho Falls boodschappen te doen. Maar eerst stoppen we bij een hele grote RV-dealer (RV staat voor Recreational Vehicle ofwel camper), Smith RV, om te vragen of zij naar onze niet werkende warm water voorziening willen kijken. Daar worden we heel goed geholpen door Manny, een vriendelijke medewerker van de service afdeling. Omdat hij doorheeft dat we op doorreis zijn, informeert hij bij de werkplaats of er ruimte is om te kijken naar onze camper. En gelukkig is dat het geval en wordt de camper naar binnen gereden. Ondertussen heb ik het eerste contact gelegd met Apollo, de verhuurder, of zij akkoord zijn met de inspectiekosten van $ 60 en de eventuele reparatiekosten. Dit wordt verder tussen Apollo en Manny afgehandeld. Om het verhaal kort te houden: na een klein uur is de camper gerepareerd, het warm water werkt, en de kosten worden door Apollo rechtstreeks aan de reparateur betaald. Dat is mooi, kunnen we vanavond douchen in de camper.  Hieronder de foto van het vervangen onderdeel.

We rijden naar de Walmart voor boodschappen een daarna gaan we eten bij Panda Express. Een soort afhaal chinees voor als je met de auto bent, wij passen niet onder de luifel, dus wij gaan binnen eten. We kunnen allerlei gerechten kiezen en worden geholpen door een meisje dat vraagt waar wij vandaan komen. Blijkt dat haar oma ook uit Nederland komt. We kiezen ieder 3 verschillende gerechten en laten vanwege de hoeveelheid eten, de loempia maar achterwege. Het eten is heerlijk en tijdens het eten worden we nog aangesproken door een Amerikaan die ons hoorde praten en vertelt dat hij eerder in Nederland is geweest, aangezien hij in Duitsland gelegerd was en daar zijn vrouw heeft ontmoet. We hebben een leuk gesprek. Toch grappig dat je hier snel contact maakt.
Dan wordt het tijd om richting onze camping voor vannacht te rijden.

De tocht voert door een verlaten landschap en overal zien we tekenen dat hier in het verleden nucleaire activiteiten hebben plaatsgevonden. Later blijkt dat het in Arco is geweest, waar voor het eerst ter wereld door middel van nucleair materiaal energie is opgewekt voor vreedzame doeleinden.

Na ruim anderhalf uur forse tegenwind, het waait hier ook weer ongelofelijk, bereiken we onze camping in National Park Craters of the Moon. Het is een schitterend aangelegde camping. Alleen jammer dat het net begonnen is te regenen. Maar ja, gelukkig zitten we droog.

Bekijk ook de andere foto’s in het fotoalbum.

Nadat we vanmorgen hebben uitgeslapen, gaan we op stap om weer een ander deel van Yellowstone te ontdekken, namelijk de Grand Canyon van Yellowstone. Ja, Grand Canyon dat is toch een ander park? Klopt, maar ook hier is een Grand Canyon, van circa 20 kilometer lang, dus die willen we zeker zien. Al rijdend komen we eerst een bizon moeder met jong tegen op de weg, dus even voorzichtig aan.

Eerder schreef ik al (dag 9) dat er een grote scheur in de weg zat, waar we net langs konden. Deze scheur zal nog groter geworden zijn, want de weg is nu gesloten voor alle verkeer. We kunnen nog wel de noordkant van de Grand Canyon bereiken, dus gaan we daarvoor.

Net voor de wegafzetting kunnen we eraf en rijden we een stukje langs de Grand Canyon.  We parkeren de auto bij de eerste parkeerplaats en hebben vanaf daar een mooi uitzicht op de Upper Fall, de bovenste waterval van de Grand Canyon.

We lopen een stuk van de trail langs de Canyon en komen bij een uitzichtpunt uit waar we een mooi uitzicht hebben op de Lower Fall, de onderste waterval. Het is ongelofelijk hoeveel water hier naar beneden stort en met wat voor een geweld dat gepaard gaat. Hoewel we op grote afstand staan, horen we het water bulderen.

Een stukje verder hebben we weer een ander mooi uitzicht op de canyon. Bijzonder dat er in dit park naast geisers, ook nog zoiets als een Grand Canyon is.

Nadat we aan het einde van het rijdbare deel van de canyon zijn gekomen, rijden we naar het Visitors Center. Helaas is daar geen wifi beschikbaar, dus is het nog even wachten op de verslagen. Vanwege de wegafsluiting kunnen we niet verder rijden en moeten we helemaal terug, via de route naar onze camping door naar Old Faithful en verder. We maken nog een stop bij Kepler Cascades, een waterval die in diverse stappen de berg afstoomt.

We rijden met als doel de zuidkant van de canyon te bereiken. Alleen is het redelijk laat in de middag en als we er al kunnen komen, zouden we als het donker is, terugkomen op de camping. Dat lijkt ons niet zo’n goed idee, dus passen we de plannen aan en stoppen we bij Suphur Mountain, waar meerdere modderpoelen liggen te pruttelen en te sissen, naast andere geisers.

We lopen daar een groot rondje om de geisers en keren daarna weer terug bij de camper, die tussen 2 andere campers instaat, links een 25 feet camper, die we de afgelopen keren hebben gehad en rechts een buscamper.

We rijden terug en na een rit van een kleine 2 uur arriveren we om 19:30 uur, net voordat het donker wordt op de camping. De afgelopen 3 dagen hebben we veel van Yellowstone gezien. Morgen gaan we weer verder, nog een klein stukje naar het westen.

Bekijk ook de andere foto’s in het fotoalbum.