Vanmorgen zijn we uit Needles vertrokken, van onze mooie plek aan de Colorado rivier. We rijden eerst richting Las Vegas, om de Hoover dam te bezoeken. Daar kom je trouwens niet zomaar, want na 9/11 moeten we eerst door een veiligheidscontrole met de camper. Alle luiken moeten open en ook in de camper krijgen we inspectie. We worden veilig bevonden en mogen doorrijden. We rijden over de dam en parkeren de camper hoog boven de dam op een vrije parkeerplek. Daarna lopen we naar beneden naar de dam. Het is hier al lekker warm en dat belooft wat wanneer we straks weer naar de camper terug moeten lopen. Deze dam voorziet ruim 400.000 Amerikaanse gezinnen van stroom. Wat wel opvalt is dat het waterpeil van het meer erg laag is. De droogte neemt hier serieuze vormen aan.

We lopen weer terug naar de camper en verlaten de dam om naar het nationaal park rond Lake Mead te rijden. Daar kunnen we met onze pas weer in. We rijden door een schitterend gebied, waar we op een picknick plaats, onder een mooi afdakje tegen de zon, lunchen en genieten van het uitzicht.

We vervolgen onze route en bereiken de Valley of Fire, een park van de staat Nevada, waar we bij zelf $ 10 toegangsgeld in een envelop moeten doen, om het park in te mogen. Dat doen we uiteraard en we rijden het park in. Het is een aaneenschakeling van rode rotsen met de meest grillige vormen. Bekijk de foto’s maar, want die zeggen genoeg. We stappen een paar keer uit voor wat foto’s te maken of voor een kleine wandeling. En heet dat het hier is, we zijn de kou van de Grand Canyon al bijna weer vergeten.

Tenslotte rijden we naar Las Vegas, naar onze camperplek bij Circus Circus, vlak aan de strip. We krijgen een plek vlak naast de receptie, dat is wel zo handig, dan hoeven we niet een hele asfalt vlakte over te steken wanneer we de stad in willen. Nadat we water en stroom hebben aangesloten drinken we wat en rond 18 uur gaan we de stad in.

We lopen via het hotel naar Vegas Boulevard, ook wel bekend als The Strip. Daar verbazen we ons over alle luxe en zotheid in de hotels. Omdat we ook wel een beetje trek hebben gekregen eten we wat in het Palazzo hotel. Koen een super hamburger en ik kies voor de Oosterse keuken.

Daarna lopen we de hele strip af tot Luxor. Onderweg zien we een vulkaan uitbarsting show bij Treasure Island, de fonteinen show bij Bellagio, een Eifeltoren, het Vrijheidsbeeld, de Trump Tower, De Sfinx, de Obelisk en nog veel meer. We lopen aan de andere kant van de Strip weer terug en met zeer vermoeide voeten bereiken we de camper. Daar nemen we een lekker verfrissend biertje na deze mooie dag.

Bekijk ook de andere foto’s van vandaag.

En het was weer een koude nacht. De kachel sloeg weer diverse keren aan vannacht. Dus vanmorgen voor we eruit gingen eerst maar even de kachel opgestookt, zodat het een beetje aangenaam is in de camper. Na het ontbijt verlaten we de Grand Canyon en rijden we naar Williams, een van de steden aan route 66, waar we gelijk maar boodschappen doen bij Safeway. En omdat ik nog de klantenkaart heb van vorig jaar ‘besparen’ we zomaar $ 10 dollar op onze aankopen.

Daarna nemen we eerst een stuk van de Interstate, om vervolgens af te slaan naar Route 66. We rijden door diverse verlaten dorpjes en ook door dorpjes die voor de toeristen zijn opgeleukt als onderdeel van route 66. Het eerste deel van de route is tamelijk eentonig, vlak, door woestijngebied met enkele bergen op de achtergrond. Op een gegeven moment hebben we een chauffeurs wissel. Koen past namelijk achter het stuur en rijdt een stuk van Route 66. En dat gaat hartstikke goed. Wel vreemd voor mij om na al die jaren, op de passagiersstoel te zitten. Wel leuk dat Koen ook een stuk van Route 66 heeft gereden.

Na verloop van tijd bereiken we Kingman, een plaats waar ik vorig jaar met Marit nog gestaan heb op een camping, en daar neem ik het stuur weer over. We stoppen even en Koen en ik gaan een wapen annex pawn shop in waar ze uiteraard diverse wapens verkopen. Daar loopt in Nederland een gewone agent nog niet mee, wat hier allemaal te koop is. Het enige is wel dat je een ID-kaart van Arizona moet laten zien. Omdat we die niet hebben en anders later problemen bij de douane verwachten, gaan we niet tot aankoop over.

Daarna vervolgen we onze weg over Route 66, en komen we in de echte bergen terecht. De Route 66 kronkelt zich omhoog en de camper gaat in een lage versnelling de berg op. Bij de Sitgreaves pas aangekomen genieten we van de vergezichten en al snel daarna beginnen we de afdaling naar Oatman.

Daar aangekomen overheerst het gevoel van ‘wat een toeristische bende hier’ met ezels en allerlei oud gemaakte gebouwen. Koen en ik hebben niet de behoefte om uit te stappen en we volgen Route 66 verder, helemaal tot het begin, nabij de Colorado rivier, op de grens van Arizona met California. Daar pakken we de snelweg naar Needles, waar onze camping is. We worden daar hartelijk welkom geheten door de eigenaresse, die ons een upgrade qua plek heeft gegeven. In plaats van op een soort grindveldje bij de receptie (met wifi), staan we 50 meter verder op het gras met direct zicht en dus langs de Colorado rivier (weliswaar zonder wifi). En de temperatuur is hier gewoon weer lekker. Dus de lange broek gaat uit en de korte broek weer aan. Tijd voor een koud biertje aan de picknick tafel, direct langs de Colorado rivier, wat wil je nog meer.

Na het avondeten, zitten we nog lang buiten te praten met onze buren, full timers, Jay en Cathy, die in een bus van 40 feet rijden, weegt 18.000 kg en is werkelijk van alle gemakken voorzien. ‘Dat heb je als je een rijke vrouw trouwt’, zegt Jay. Het was een gezellige avond met leuke gespreksonderwerpen. Daarna werk ik nog even het verslag en de foto’s bij, voordat we gaan slapen.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

En de kachel is aangegaan. Het was echt koud, dus een beetje warmte konden we wel gebruiken. Om die reden gingen we ook snel onder de warme dekens. ’s Nachts werd ik wakker omdat de kachel, hoewel die op zijn laagst stond, toch aanging, zo koud was het, ca. 6 C in de camper en rond het vriespunt buiten. Dus toen we opstonden de kachel maar even verder opgestookt. Na het ontbijt zijn we naar Market Plaza gelopen, omdat daar wifi is en Koen contact kon zoeken met Isabel om haar te feliciteren met haar verjaardag. Het is me wat, ben je jarig en zit je vriend met zijn vader ver weg, nota bene in de Grand Canyon. Daarom Isabel ook langs deze weg: van harte gefeliciteerd!

We lopen van Market Plaza naar de bus en rijden naar het overstappunt met de bus die de westelijke kant van de Grand Canyon bestrijkt. De eerste stop slaan we over en bij de 2^e stop Maricopa point stappen we uit. Daar maken we meerdere foto’s en besluiten langs de rand naar de volgende stop te lopen, Powell Point, genoemd naar de ontdekkingsreiziger.

We lopen door tot Hopi Point waar we weer op de bus stappen. Maar niet voor lang want bij Mojave Point stappen we weer uit, bekijken de Canyon en lopen door naar The Abyss. Het leuke is dat ik nu met Koen toevallig precies andere stukken gelopen heb, dan vorig jaar met Marit.

Na The Abyss stappen we weer in en rijden we tot het eind, Hermits Rest. Daar bekijken we weer alle prachtige souvenirs en daar laten we het ook bij. We nemen de bus weer terug, stappen over op de andere bus en komen uiteindelijk weer bij de camper uit, waar we lunchen. Daarna rijden we met de camper naar Market Plaza, vanwege het wifi dat hier is. Dat biedt mij de kans om het verslag van gisteren en het deel van vandaag tot hier, online te zetten.

Zo direct rijden we het park uit naar het vliegveld, vanaf waar we een helikopter vlucht over de Grand Canyon gaan maken. Koen en ik hebben gekozen voor de Imperial Tour, de langste vlucht (en dus ook duurste) die hier te boeken was, een vlucht van ca. 50 minuten. Gelukkig is een deel van deze vlucht gesponsord door mij moeder / Koen’s oma: Ma bedankt !

Bij het vliegveld aangekomen worden we eerst gewogen, want op basis van alle passagiers wordt de stoelverdeling gemaakt. Daarna volgt een veiligheidsinstructie, en krijgen we zelfs een opgevouwen zwemvest mee. Het blijft natuurlijk vliegen boven de Colorado rivier. Ondertussen komt er ook nog een bruidspaar binnen die in het kader van hun huwelijk een vlucht over de Grand Canyon maken. En wij maar denken dat het op dit tijdstip, 16 uur, de laatste vlucht van de dag, niet zo druk zou zijn. Uiteindelijk vertrekken er 4 helikopters. Wij zitten met z’n zessen en de piloot in een grote helikopter. Het bruidspaar voorin, Koen en ik links achterin. We stijgen op en vliegen eerst over een groot deel van het bos dat hier is. Onderweg krijgen we aangepaste muziek over onze koptelefoon, zoals Drivers Seat, Africa Bamba, e.d. Ondertussen vertelde de piloot het een en ander. Het mooiste moment was toen we het bos achter ons lieten en zo over de rand de Canyon invlogen.

Wat een diepte en een ruimte. We maken vele foto’s en genieten van het enorme uitzicht. We vliegen uiteindelijk naar de noord kant, zien daar boven op enkele bisons en vliegen dan weer de Canyon over richting vliegveld. Onderweg vliegen we nog door een sneeuwbui. Het is hier nog echt geen zomer. Wanneer we landen zijn we een hele mooie ervaring rijker.

We stappen weer in ons voertuig met vier wielen en rijden terug naar de camping. Na het eten willen we kijken of er een mooie zonsondergang is vandaag. Daarvoor rijden we naar Grandview Point, waar we gelukkig de camper kunnen parkeren. We lopen naar de rand, waar we de zonsondergang goed kunnen zien.

De bergen worden schitterend rood aangelicht door de ondergaande zon. En precies op het moment dat de zon ondergaat, steekt er een koude wind op. We hebben wel genoeg gezien vandaag en nadat we bij de camper zijn, rijden we terug naar de camping. Onderweg stoken we de kachel van de auto flink op, zodat het een beetje warm is, wanneer we vanavond het verslag bijwerken en de foto’s uitsorteren. Alles bij elkaar een hele mooie dag, waarin we alle aspecten van de Grand Canyon gezien hebben.

Het belooft weer een koude nacht te worden. Morgen gaan we weer naar de warmte !

Bekijk ook alle andere foto’s van deze dag.

Vanochtend ging weer op tijd de wekker, een uitslaapvakantie wordt het niet voor Koen. Maar ja, we willen zo veel zien tijdens deze reis, dan moeten we dat er voor over hebben. Na het ontbijt rijden we de camping af, eerst om nog even te tanken, en daarna voor wat boodschappen. Daarna duiken we weer de Interstate op naar Flagstaff. Het waait enorm en soms kost het moeite om de camper onder controle te houden, zeker wanneer we ingehaald worden door die grote vrachtwagen. Bij Flagstaff verlaten we de snelweg en rijden we richting de oostelijke ingang van het Grand Canyon park. Op de rit er naar toe zien we al een hele grote bui hangen en niet veel later valt er natte sneeuw en wat hagel naar beneden. Gelukkig is de buitentemperatuur hoog genoeg en blijft het witte goedje niet liggen.

Na een mooie rit bereiken we de ingang van het park en laten we onze parkpas weer zien en mogen we door. Net na de ingang is al het eerste punt waar we uitstappen, namelijk Desert View. Daar lopen we naar de stenen toren, die daar gebouwd is.

Bij de toren is een mooi panoramapunt waar we een aantal foto’s maken. Daarna gaan we de toren in en klimmen naar boven. Het zicht op de Colorado rivier is adembenemend en we hebben geluk dat het droog is, en dat er zowaar een zonnetje schijnt. De vorige keer dat ik hier met Marit was, regende het. We vervolgen weer onze weg richting Grand Canyon Village en onderweg stoppen we nog diverse keren. Het leuke van deze stops is dat het hier relatief rustig is. En het uitzicht blijft heel mooi, iedere keer weer.

Even na 15 u bereiken we de camping, die ik vooraf gereserveerd heb en waar we twee dagen blijven. We lunchen in de camper en gaan daarna naar de halte van de shuttle bus. Die brengt ons naar het visitors centrum, dat we later willen bezoeken, want hier stappen we over op een andere shuttle bus die ons naar Yaki Point brengt.

Onderweg wordt het al steeds donkerder en wanneer we uitstappen vallen er al een paar hagelkorreltjes. Al snel worden dat er meer en voor we het weten zitten we in een witte wereld. We schuilen achter een aantal bomen en struiken en stappen snel in, zodra de bus arriveert. Het wordt steeds witter onderweg.

We zien diverse toeristen in korte broek en t-shirt lopen, terwijl wij met lange broek en winterjas aan het net niet koud hebben. Terug bij het Visitors centrum blijkt dit al dicht te zijn en stappen we over op een andere bus die ons door de hele Village rijdt tot bijna bij onze camping. Onderweg zet de buschauffeur Kerstliedjes in vanwege de witte wereld om ons heen. We stappen uit bij Market Plaza en lopen terug naar de camper. We zien nog twee herten, die weten waarschijnlijk ook niet wat hen overkomt met al die wittigheid. En dan te bedenken dat we 2 dagen geleden nog meer dan 30 C hadden en de airco in de camper aandeden. Straks gaat de kachel aan, dat weet ik wel. Na het avondeten is het weer tijd voor het verslag en de foto’s. Helaas geen wifi of internet, dus volgt dit bericht later, net als de foto’s.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

We stonden weer op met een zonnetje. Na het ontbijt verlaten we onze mooie camping, want vandaag staan de versteende bomen in het Petrified Forest op het programma. Het is nog wel even rijden naar dit nationale park, waarbij de route weer mooi en afwisselend is. Rijden we het ene moment nog tussen de cactussen in de woestijn, even later zitten we op grote hoogte, 7.500 feet, ofwel 2.500 m hoogte tussen de naaldbomen.

Halverwege de middag bereiken we het Petrified Forest. Met onze pas kunnen we weer zo het park in en krijgen we het advies van de park ranger om eerst het bezoekerscentrum te bekijken. Dat doen Koen en ik en daar kijken we ook naar een film over het verleden van dit gebied. Daarna lopen we naar buiten, waar al meerdere versteende bomen liggen. Het blijft een bijzonder iets om te zien, deze fossiele bomen.

We rijden verder door het park en stoppen op meerdere plekken om van de uitzichten en de bijzondere versteende bomen te genieten. We stoppen ook op een plek waar in vroeger tijden, zo’n 2000 jaar geleden, mensen gewoon hebben. Dat is naast wat restanten van gebouwen vooral merkbaar aan de inscripties op de rotsen. Tot op heden is niet goed bekend wat alle inscripties betekenen, maar een aantal spreken voor zich. Zo was er ook een die precies op 21 juni werd beschenen door de zon en daarmee hadden deze vroege bewoners al goed kijk op de zon en de sterren.

We vervolgen onze weg en stoppen nog een paar keer voor de mooie vergezichten. Wat een ruimte en wat een leegte hier. Onderweg kruisen we nog de oude route 66. Daarvan zijn in het park een paar overblijfselen voor de toeristen achtergelaten.

We bereiken de uitgang van het park en rijden via de snelweg naar Holbrook, waar we een plekje hebben gereserveerd op een KOA camping. Dat is wel even wennen na de camping van afgelopen nacht. Hier kunnen we wel even wassen en dat doen we maar. Na het eten bereiden we de route van morgen voor, en werk ik het verslag en de foto albums allemaal bij. Wel een uitdaging overigens met een internet verbinding, die er ongeveer elke 5 minuten uitklapt. Maar ja dat hebben we graag over voor het thuisfront natuurlijk. Morgen op pad naar de Grand Canyon.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.