Vanochtend ging om 7:15 uur de wekker, want we moesten op tijd klaar staan, om een bezoek te brengen aan het Abel Tasman Park. We hebben geboekt voor de ‘absolute Abel Tasman tour’. Dat houdt in dat we tegen over de camping worden opgehaald en dan instappen in een boot op een trailer, achter een tractor. Deze combinatie rijdt dan naar de zee en daar vaart de boot van de tractor af. Onze tocht is dan vanaf Maarahau waar onze camping is, eerst naar ongeveer het noordelijkste punt van het park, Totaranui. Dan varen we weer terug naar Bark Bay, waar wij van boord gaan. Wij maken dan een wandeltocht van ongeveer 4 uur via Torrent Bay naar Anchorage, waar we weer op de boot/watertaxi stappen, die ons weer terugbrengt naar Marahau (zie ook het kaartje bij de foto’s).

De boottocht met de taxi is awesome. We zien onderweg zeehonden, een Blauwe Pinguïn, allerlei andere vogels en hele mooie vergezichten. Ook zien we de Split Apple Rock, een rotsblok dat gespleten in het water ligt. Onze schipper vaart, omdat het nog hoog water is, diverse baaien in, die er allemaal bijzonder uitzien, met bijna allemaal Bounty stranden en baaien.

Na ruim 2 uur varen en al diverse stops is het onze beurt om uit te stappen. We worden netjes op het strand afgezet en beginnen aan onze wandeltocht. Het is ideaal weer om te wandelen, onder de 20 C, een briesje en we lopen grote delen onder de bomen in de schaduw. En dat is maar goed ook want we moeten regelmatig flink klimmen en dan is het toch wel zweten geblazen. Wanneer we na verloop van tijd Torrent Bay bereiken, rusten we wat uit op een bankje, eten wat van ons lunchpakket en genieten van het adembenemende uitzicht. Nadat we weer wat op krachten zijn gekomen vervolgen we onze weg richting Anchorage. We lopen schijnbaar sneller dan de gemiddelde wandelaar, want al na ongeveer 3 uur lopen, hebben we onze eindbestemming qua wandelen bereikt. We zitten wat uit de wind en kijken naar alle kajakkers en andere mensen die hier zijn, want een populaire bestemming is het zeker en we zijn absoluut niet de enigen die hier lopen en van de mooie omgeving genieten.

Rond 16 uur is onze watertaxi gearriveerd en rollen we de broek op en doen de sokken en schoenen uit, om aan boord te klimmen. Het wordt nog een bumpy tocht terug naar Marahau, waar de boot weer de trailer opvaart en we uiteindelijk weer voor de camping worden afgezet. Een mooie dag die we vieren met een heerlijk koel biertje. Daarna bellen we nog even naar huis en genieten van de opkomende maan.

Bekijk hier de andere foto’s van deze dag.

Vanochtend werden we wakker met een beetje blauw aan de lucht en een voorzichtig zonnetje. Dan ziet het er gelijk een stuk vrolijker en kleurrijker uit, wanneer we naar buiten kijken. We staan op ons gemak op en na het ontbijt vervolgen we onze route langs de kust. We rijden via Nelson, een van de grotere plaatsen naar Marahau, naar het Abel Tasman Marahau Beach Camp. Deze camping ligt aan het einde van de weg, net bij de ingang van het Abel Tasman Park, dat morgen op het programma staat. We zoeken een mooi plekje op de camping, boeken de tocht voor morgen en doen dan even snel de was.

Wanneer alle verplichte dingen gedaan zijn, wandelen we over het uitgestrekte strand. Het is laag water en er is een enorm groot strand dan. We genieten van het uitzicht op de zee en de bergen op afstand. Een bijzonder uitzicht. Daarna lezen we wat, werk ik het verslag bij en na het avondeten gaat ons kacheltje weer aan. Want hoewel we vandaag gelukkig zon gehad hebben, koelt het ’s avonds toch flink af en is de warmte van ons straalkacheltje heerlijk.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanochtend werden we weer wakker van de regen. Het was weer lekker nat buiten. Na het ochtend ritueel pakten we de boel in, lieten het vuilwater weglopen en vulden het schoonwater aan, want vandaag staat de oversteek van het Noorder- naar het Zuidereiland op ons programma. We rijden eerst nog even naar het grote winkelcentrum om daar de laatste inkopen te doen, want we weten niet goed hoe dat aan op het Zuidereiland is.

We rijden dan maar naar de ferry, en staan als eerste in de rij. Uit ervaring weten we dat dit geen garantie is, dat we ook als eerste aan boord gaan en ook niet dat we er als eerste vanaf kunnen. Omdat we lekker vroeg zijn en het inschepen pas later begint, doden we de tijd met wat lezen en onze lunch. De regen en de wind zijn alleen maar in hevigheid toegenomen, dus dat belooft wat straks. Na verloop van tijd kunnen we inchecken en is het weer wachten in de volgende rij. Uiteindelijk kunnen we aan boord en de camper uit om een plekje te zoeken om te zitten. We vinden een mooi plekje met prima uitzicht naar buiten en als snel varen we de haven van Wellington uit.

We varen eerst een stuk langs de kust voordat de oversteek gemaakt wordt door de Straat van Cook. Dan merken we dat het lekker waait en dat er flink wat golven zijn. Na enige tijd komen we in de luwte van het Zuidereiland en varen we tussen de bergen, in een gebied dat wel op de Noorse Fjorden lijkt. Inmiddels regent het niet meer en gaan naar het buitendek om van het uitzicht te genieten. Na ongeveer 3 uur varen bereiken we Picton, de eindbestemming van de overtocht.

We kunnen redelijk snel de boot afrijden en onze weg naar de overnachtingsplek pakken. Dat is een schitterende weg langs de baai, met mooie panorama’s onderweg. Na ongeveer een half uur rijden bereiken we onze plek, een vrije kampeerplek, Double Bay, aan de Mahau Sound. Het uitzicht vanuit onze camper zo de baai in is fantastisch. Na het eten kijken we nog een serie op de laptop en wanneer we in bed liggen, begint het weer zachtjes te regenen.

Bekijk ook de andere foto’ s van deze dag.

Vanochtend werden we helaas weer wakker met regen. Na het ontbijt trokken we toen het iets droger werd toch maar de regenjassen aan, om naar het station te lopen, een wandeling van ongeveer 15 minuten vanaf de camping. Met z’n tweeën onder de paraplu kwamen we niet al te nat aan op het station, waar we treinkaartjes kochten naar Wellington. Na een rit van ongeveer 20 minuten stonden we midden in Wellington en was het bijna droog.

Daar liepen we eerst naar de parlementsgebouwen, voor een rondleiding. We werden rondgeleid door Beatrice, en kregen bijna een privé rondleiding, omdat onze groep uit totaal 5 personen bestond. Bijzonder om te zien waren alle voorzieningen die eind vorige eeuw aan de oude parlementsgebouwen waren getroffen om deze aardbeving veilig te maken. Indrukwekkend dat deze gebouwen een aardbeving tot en met 10 op de schaal van Richter kunnen weerstaan. Naast de oude gebouwen, staat ook de zogenaamde Beehive (bijenkorf), niet vanwege het harde werken volgens de Nieuw Zeelanders, van degenen die daar in zitten, de naam is vooral ingegeven door de vorm van het gebouw.

Na de rondleiding, het was nu helemaal droog, bezochten we enkele historische gebouwen in Wellington, een stad die wij leuker en sfeervoller vonden dan Auckland. We bezochten eerst de Wellington Cathedral of St. Patrick, een kerk uit het begin van de vorige eeuw. Daarna bezochten e de Old St. Pauls Church, geheel uit hout opgetrokken. We kregen daar uitleg van een enthousiaste gids. Deze kerk is nu een monument en niet meer als kerk in gebruik, maar wel heel bijzonder om zo’n volledig houten kerk te zien.

Daarna wandelden we verder door de stad en gingen nog even naar binnen bij het oude Parlementsgebouw, het grootste houten gebouw ter wereld, hoewel het aan de buitenkant eruit ziet als een stenen gebouw. Hierna was het tijd om te lunchen, wat we dan ook maar deden voordat we langs het water naar het Te Papa museum liepen. Het Te Papa museum is een groot museum over Nieuw Zeeland. Het ontstaan van het land, de natuur, de komst van de Maori’s en daarna de komst van de immigranten, alle dieren die zij meenamen en welke kwalijke gevolgen dat had op de oorspronkelijke flora en fauna. Opvallend is de enorme octopus die in het museum aanwezig is. Ook was er een huis waar je een aardbeving kan voelen/meemaken. Na zo’n 3 uur hadden we het meeste wel gezien en dronken we nog een lekker kopje koffie in het restaurant van het museum.

Hierna was het tijd om weer terug te lopen naar het station, om met de trein weer richting onze camper te gaan. Dat was weer een wandeling van ca. 15 minuten, nu wel droog maar ook heuvel op. Na het avondeten waren we moe van een dag vol indrukken. Nog even onze kachel aan, een serie kijken op de tv, en daarna lekker slapen. Morgen maken we oversteek naar het Zuidereiland.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vannacht onder een dekbed, een deken en een extra dekbed geslapen, omdat het afkoelde tot ca. 6 C vannacht. Door al die lagen over ons heen gelukkig niet koud gehad. Vannacht regende het ook en we zagen vanochtend  dat het hoger op de bergen gesneeuwd had. Daarom reden we even nog naar boven op Bruce Road om van het mooie uitzicht op de bergen met de vers gevallen sneeuw en het panorama op het dal te genieten.

Daarna keerden we om, vandaag is een reisdag, want we rijden naar Wellington, een tocht van ruim 300 km. Onderweg hadden we een afwisseling van zon, wind en regen.

Echt warm is het nog niet en dat met de ervaring van de afgelopen dagen is de reden dat we onderweg bij diverse winkels op zoek zijn gegaan naar een straalkacheltje voor in de camper, want de gaskachel en de ventilator daarvan werken wel, maar geven de warmte niet op de plek waar wij zitten en omdat we toch veel op campings staan met stroom is een straalkacheltje wel zo handig volgens ons. Maar ja, vindt maar eens zo kachel, als alle winkels al helemaal in het teken van Christmas staan! In de een na de andere winkel krijgen we te horen dat de kacheltjes weer in het magazijn staan opgeborgen en daar over 6 maanden weer uitgehaald worden. We krijgen nog een tip om naar een andere winkel te gaan en zo gezegd, zo gedaan. Daar staat bij de ingang een heel vriendelijke verkoopster, die vraagt waarmee ze ons kan helpen. Wij antwoorden een electric heater, ze kijkt even bedenkelijk en neemt ons dan mee door de winkel, door grote deuren naar de houtopslag om uiteindelijk met ons in het magazijn te eindigen. Daar vindt ze twee electric heaters, waarvan een ons wel wat lijkt en die kopen we.

We rijden naar de camping in het plaatsje Porirua, zo’n 20 kilometer ten noorden van Wellington. Daar vinden we een plekje op de camping en al snel staat ons straalkacheltje te stralen, de hele avond lang en hebben we geen koude voeten, want het is gelukkig weer een heldere avond met veel sterren aan de hemel. Ook op TV hebben ze het erover dat de winter weer is teruggekeerd, terwijl het nu gewoon lekker voorjaarsweer zou moeten zijnm, Morgen gaan we Wellington bezoeken, meer hierover morgen, dan volgen ook de foto’s van deze reisdag.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.