Vanochtend werden we zowaar wakker met zonnetje en een blauwe hemel. Wat een omslag na al dat slechte weer van gisteren. Vandaag staat de route naar Mt. Cook op het programma. Via een mooie en afwisselende route rijden we door het Nieuw Zeelandse landschap, dat langzaam van zee en een soort polders overgaat in heuvelland en eindigt bij de morenen en gletsjers. Opvallend onderweg is het grote aantal kanalen, inlaten, pompen e.d., die dienen voor de aanvoer van water in dit land.

Onze eerste stop is bij de Maoir Rock Paintings, waar de Maori in vroegere tijden in de zandsteen rotsen tekeningen hebben gemaakt. De volgende stop vormt een stuwdam in de Waitaki rivier. Deze dam produceert met nog 7 andere dammen in dit gebied een groot deel van de Nieuw Zeelandse elektriciteit. Bij de grootste van de dammen, de Benmore dam, deze is ruim 100 m hoog, brengen we een bezoek aan het informatie centrum. Bijzonder om te zien dat ook Nieuw Zeeland ‘Droppie Water’ kent, net zoals deze door Rijnland en de andere waterschappen in Nederland wordt ingezet bij promotie van het waterschap.

Bij het uitzichtpunt boven de dam genieten we van het uitzicht en onze lunch. Onze route voert verder door een landschap van (stuw)meren, bergen en hier een daar een klein dorpje. In de loop van de middag rijden we langs het Lake Pukaki, dat ongewoon blauw van kleur is en met de bergen op de achtergrond, bijna te mooi is om waar te zijn. We rijden door naar onze eindbestemming, Mount Cook Village, waar we naar een camping van het DOC (Department of Conservation) gaan. Op deze camping moeten we ons zelf registreren en dan kunnen we een plekje uitzoeken. We zetten de camper zo neer dat we een mooi zicht op Mt. Cook en de eeuwige sneeuw hebben (zie de laatste foto van deze dag, voor het zicht uit onze camper).

We maken nog een kleine wandeling naar Mueller Lake, waar we een mooi uitzicht hebben op het meer en de uitlopers van de gletsjer. We genieten van het uitzicht en het zonnetje, het is zomaar ruim 20 C en dat voelt lekker aan, ook hier op 800 m hoogte. Bij de camper teruggekomen drinken we nog wat buiten in het zonnetje. Na het avondeten genieten we nog van het ongelooflijke uitzicht.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Viel het weer gisteren nog mee, vanochtend bij het openen van de gordijnen in de camper begon het te regenen en vanmiddag nadat we net weer geïnstalleerd stonden op de volgende camping werd het droog. Dat betekent overigens niet dat we vandaag niets gedaan hebben.

’s Ochtends verlaten we Dunedin en rijden we een stuk langs de oostkust naar het noorden. We kiezen boven Dunedin voor de scenic route, die ons langs de kust stuurt. Boven op een uitzichtpunt stoppen we en drinken we een kopje koffie terwijl ik daar ook nog wat foto’s maak van het uitzicht, dat al mooi is. Met een zonnetje en een blauwe lucht zal het er helemaal fantastisch uitzien. Wanneer we onze route vervolgen zien we een bord langs de snelweg dat verwijst naar Trotters Gorge, waar we de camper parkeren en een wandeling maken door de kleine gorge, die ons voert naar enkele grotten. We wandelen weer door een origineel regenwoud, kijkend naar de varens en andere bomen. Gelukkig regent het wat minder hard wanneer we aan het wandelen zijn, eenmaal bij de camper terug gaat de schuif buiten weer open.

Een volgende stop op de route vormen de Moeraki Boulders, een vreemd fenomeen waarvan sommigen zich afvragen of het reuze eieren zijn of buitenaardse schelpen. Het is inderdaad een vreemd fenomeen, de ronde stukken steen die op het strand liggen, alsof ze daar bewust zijn neergelegd. Het is een leuke wandeling er naar toe, alleen werkt ook hier het weer niet zo mee, maar dat nemen we op de koop toe.

’s Middags doen we nog even een paar boodschappen in Oamura en rijden we naar onze camping, zo’n 17 km ten noorden van Oamura. We worden daar allerhartelijkst ontvangen en kiezen een plekje, doen nog voor de laatste keer een wasje en laten dat omdat het inmiddels droog is en nog steeds hard waait uit het zuiden, vergelijkbaar met onze noordenwind, buiten drogen, de rest mag de kachel doen. Na het eten maken we nog een wandeling naar de zee, een tocht van ongeveer een kilometer. Bij de kust ligt een enorme grinddijk, en dan bedoel ik echt een hele grote grinddijk. Daar genieten we nog even van het uitzicht en de golven die op de kust afkomen. Daarna lopen we terug naar de camper voor de koffie. Al met al toch een mooie dag.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Speciaal voor Herre vandaag een aflevering van Rail Away. Daarvoor zijn we in Dunadin aan het goede adres. Het is de stad van de Cadbury, waar menigeen vrolijk van wordt, want het is het wereldbekende chocolademerk van Nieuw Zeeland. En pal tegenover deze fabriek ligt het mooie station van Dunadin, waar naar reguliere treinen ook de Taieri Gorge Railway vertrekt. Nadat we het interieur van het stationsgebouw met de originele elementen in ons hebben opgenomen, stappen we het perron op, waar de Taieri Gorge Railway trein op ons staat te wachten voor een vier uur durende rit door de mooie en nauwelijks toegankelijke Tiaera Gorge.

Om precies 14:30 uur vertrekt de trein uit Dunadin, om eerst een stuk over operationeel spoor te rijden, voordat het de trein op het speciale traject komt. Dit traject is eind van de 19^e eeuw in een tijdbestek van 22 jaar aangelegd. Een ongelooflijke prestatie voor die tijd. De rit van Dunadin naar Pukerangi, ons eindstation, is 58 kilometer lang. Tijdens deze rit stijgt de trein van zeeniveau tot maximaal 254 m, met een maximale gradiënt van 1:50. Het aantal tunnels waar we doorheen rijden is 12.

Onderweg zijn er meerdere fotomomenten tijdens de rit, die door een betoverend landschap voert, met in de diepte in de kloof de rivier, en vaak ver daarboven de trein die met de rivier mee kronkelt door het landschap. We passeren diverse bruggen, waarvan er een het vermelden waard is, omdat deze de langste ijzeren spoorbrug van het zuidelijk halfrond is. Na ruim 2 uur rijden is het eindpunt van onze reis bereikt, en wordt de locomotief losgekoppeld en vervolgens aan de andere kant van de trein weer gekoppeld, zodat de terugreis naar Dunedin weer kan beginnen.Ronduit grappig zijn de pogingen die de Aziatische medereizigers doen om plaatjes te schieten. Bij de foto’s in het album een korte impressie daarvan.

Na een mooie tocht bereiken we weer veilig Dunedin, waar we om de dag compleet te maken nog heerlijke Hollandse muntdrop en driedubbel zoute drop kopen. Herre, morgen weer een nieuw deel van onze reis !

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Nadat we lekker uitslapen waren en ontbeten hadden, vertrokken we richting Dunedin. We volgden weer de Southern Scenic Route en onze eerste stop was bij de Matai Falls, een serie watervallen bij elkaar. Een lekkere wandeling daar naar toe was gelijk onze ochtend gymnastiek. Bij de Florence Hill Lookout maakten we een koffiestop. Het uitzicht op de grillige kustlijn was weer mooi vanaf het uitzichtpunt.

Onze route liep weer verder door het zuidelijke deel van Nieuw Zeeland, een afwisseling van groene heuvels met overal schapen tot hogere en steilere bergen, met bossen tot aan de zee. We maken nog een stop bij Teapotland, waar een enthousiaste verzamelaar van theepotten deze in haar tuin tentoongesteld heeft. We hebben het precieze aantal niet nageteld. Via Taiera Island bereiken we in de loop van de middag Dunedin, waar we eerst boodschappen deden, voordat we naar de camping reden.

Daar vonden we een plekje, ruim genoeg voor onze camper en voor het eerst weer sinds tijden met vrij wifi. Morgen bekijken we of we hier nog een dagje langer blijven. Het is vandaag bijna de hele dag droog geweest, wel zwaar bewolkt en met 17 graden voelt het bijna warm aan buiten !

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.

Vanmorgen ging om 7 uur de wekker, want we moesten naar het reparatie bedrijf voor de gaslek. Na het ontbijt reden we daar naar toe en waren we mooi op tijd. Het lek was snel gevonden, maar daarmee waren we niet klaar, want de leidingen moesten wel afgeperst worden. Dat kon pas na overleg met Apollo, de camperverhuurder en pas om 11:30 uur. Dus gingen we eerst maar een stukje rijden om boodschappen te doen en een uitstapje te maken naar Bluff, het schiereiland bij Invercargill. Het was een hele steile klim naar Bluff point, maar geen probleem voor de camper. Boven aangekomen dronken we een kop koffie en gingen we weer terug naar het reparatiebedrijf.

Daar een tijdje staan kletsen met Dave, de eigenaar en toen de gasfitters kwamen was de leiding snel afgeperst en goed bevonden, een sticker erop en de gaskraan dicht laten draaien voor zekereheid. Hierna met ruim een halve dag vertraging konden we onze reis langs de Southern Scenic Route vervolgen. Het was een mooie rit, alleen het weer was slecht. Veel wind en regen en een temperatuur van zo’n 10 C. We maakten een stop bij Curo Bay. Een mooi natuurreservaat langs de kust waar eventueel pinguïns te zien zijn. We parkeerden de camper, trokken onze winterjas aan, muts op en naar het strand. Helaas kon ik geen pinguïns ontdekken, de rotsen en de zee maakten veel goed.

Hier vlakbij was een plek waar vrij gekampeerd mocht worden en dat besloten we daar te doen. We zetten de camper zo goed mogelijk neer, rekening houdend met de wind en de regen, en gelukkig voor ons brak de zon af en toe even door de wolken en dan is het gelijk weer lekker. Het eten maken was wat lastiger, omdat de door de loodgieter dichtgedraaide gasfles met geen mogelijkheid open te krijgen was. Dat wordt morgen weer Apollo bellen, omdat we waar we nu staan geen bereik hebben op onze mobiele telefoons. Gelukkig is er nog een extra gasfles, die we maar aanbreken, hoewel de andere fles zeker nog niet leeg is. Nadat het zonnetje onderging deden we een extra vest aan en keken nog wat series op de laptop. Daarna hebben we prima geslapen onder alle dekbedden en dekens die we in de camper hebben, koud hebben we het zeker niet gehad.

Bekijk ook de andere foto’s van deze dag.